Fysiologische determinanten van zuurstofopname kinetiek bij patienten met chronisch hartfalen

Zuurstofopname kinetiek beschrijft de snelheid van stijgen en dalen van de
zuurstofopname tijdens of na een constante submaximale inspanning
(respectievelijk O2 onset- en herstelkinetiek) en correleert goed met de
inspanningscapaciteit van patiënten met chronisch hartfalen (CHF). Een
belangrijk voordeel van O2 kinetiek boven het maximale zuurstofopnamevermogen
is dat het een objectieve maat is die representatief is voor inspanningen in
het dagelijkse leven. Helaas is over de fysiologische determinanten van O2
kinetiek bij CHF patiënten weinig bekend. Een vertraging van de O2 onset- en
herstelkinetiek zou in theorie kunnen worden bepaald door een tragere
stijging/daling van de cardiac output, een afname van de spierdoorbloeding of
een vertraging van het aërobe skeletspiermetabolisme. Meer kennis over de
beperkende factoren van O2 kinetiek kan bijdragen tot een beter inzicht in de
fysiologische mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de afname van het
inspanningsvermogen van deze patienten en daarnaast tot een verantwoorde
implementatie van O2 kinetiek in de dagelijkse klinische praktijk, bijvoorbeeld
voor het voorspellen van al of niet gunstige effecten van therapeutische
interventies als fysieke training.

Het doel van deze studie is om door het verrichten van metingen van
zuurstofopname, cardiac output, lokale spierdoorbloeding en spiermetabolisme
tijdens en na constante submaximale inspanning meer inzicht te verwerven in de
beperkende factoren van O2 onset- en herstelkinetiek bij CHF patiënten.

19 patiënten verrichten in totaal 3 inspanningstesten, waarvan 2 in de
MRI-scanner (dmv een ergometer die aan de scanner is bevestigd) en 1 op de
fietsergometer.
Tijdens beide testen in de MRI-scanner wordt 31P-spectroscopie gebruikt om het
oxidatieve vermogen van de skeletspier te meten. Tijdens de eerste test wordt
het maximale vermogen bepaalt. Tijdens de tweede test, een continue belasting
op 50% van de PCr depletie, worden daarnaast ook Near Infrared Spectroscopy
(NIRS) metingen verricht, waarbij veranderingen van geoxygeneerd en
gede-oxygeneerd hemoglobine worden gebruikt als maat voor doorbloeding van de
spieren.
Tijdens de fietstest (50% van maximale belastbaarheid) wordt de zuurstofopname
(VO2) gemeten, waarbij simultaan ook NIRS metingen en metingen van de cardiac
output worden verricht met behulp van een pulse contour analyse methode(LiDCO).

Belasting: 3 inspanningstesten, inbrengen arterieel en perifeer veneus infuus
Risico: hematoom agv infusen