Het bepalen van de corticale hyperactiviteit in het auditieve systeem van de hersenen bij chronische tinnituspatiënten met behulp van PETscan.

In de algemene bevolking lijdt 10-15% aan tinnitus. Vier tot 5% wordt hier
ernstig door gehinderd. Subjectieve tinnitus is een vorm van tinnitus die
alleen door de patiënt wordt ervaren en niet door een buitenstaander kan worden
geobjectiveerd. De nu geldende hypothese is dat subjectieve tinnitus het gevolg
is van neurale plasticiteit en reorganisatieprocessen in het auditieve systeem
en andere hersenstructuren, waarschijnlijk ten gevolge van vermindering van
input. Verschillende pogingen zijn ondernomen om het verschil in activiteit van
het centrale zenuwstelsel ten gevolge van deze neurale plasticiteit aan te
tonen met behulp van beeldvorming.
Positron Emission Tomography (PET) scan is een bruikbare methode om regionale
functies in het central zenuwstelsel van mensen kwantitatief zichtbaar te
maken. Tot nu toe zijn er 16 beeldvormende studies verricht met PET-scans in
tinnituspatiënten, maar slechts 6 met [18F]deoxyglucose (FDG). FDG-PET scans
tonen het niveau van het basis metabolisme in het hersenweefsel met behulp van
een gelabelde biologisch actieve stof, zonder de noodzaak voor manipulatie.
Resultaten van eerdere studies met FDG-PETscans zijn niet conclusief vanwege
het kleine aantal patiënten, de verschillende soorten manipulatie of de
noodzaak voor interventie als een controle situatie.
Onze hypothese is dat FDG-PETscans gebruikt kunnen worden om corticale
hyperactiviteit aan te tonen bij tinnituspatiënten. Dit zal een objectieve maat
verschaffen voor subjectieve tinnitus.

Het doel van de studie is het objectiveren van neurale hyperactiviteit op
corticaal niveau met behulp van FDG-PETscans bij patiënten met chronische
tinnitus in vergelijk met normale controle proefpersonen.

Observationele case-control studie

De hoeveelheid toegediend radioactief materiaal (200 MegaBecquerel (MBq)) geeft
een stralingsbelasting van ongeveer 3.8 milliSievert (mSv). Ter vergelijking:
de natuurlijke stralingsbelasting in Nederland op grond van straling uit de
aarde, het heelal en de omgeving bedraagt volgens gegevens van het
Rijksinstituut voor Milieuhygiëne (RIVM) ongeveer 1.7 mSv per jaar. Conform
ICRP62 valt de stralingsbelasting van het voorstel voor de proefpersonen in
categorie IIb, 1-10 mSv, klein tot matig risiconiveau. Er zijn geen
bijwerkingen bekend van FDF-PETscans. Tijdens de scan is er een minimale
belasting van de patiënt; hij wordt gevraagd 40 minuten stil te liggen in de
scanner in een donkere, stille omgeving. Het hoofd wordt geïmmobiliseerd.
Controle proefpersonen dienen éénmalig een gehoortest te ondergaan van ongeveer
20 minuten.