B-cel differentiatie defecten en klinische complicaties van antistof deficienties in het bijzonder Common Variable Immuundeficientie

Antistof deficienties (ADS) zijn defecten in de kwantiteit of kwaliteit van de
antistof productie, een cruciaal afweer mechanisme tegen infecties. ADS
veroorzaken recidiverende bovenste en lage luchtweginfecties die resulteren in
bronchiectasieen, longfibrose en longfalen. Verder komen auto-immuun fenomenen
en maligniteiten voor. Een late diagnose leidt tot irreversibele longschade en
een verminderde levensverwachting.
Bij de meerderheid van de patienten is de onderliggende oorzaak niet bekend.
Dit betref Common Variable immuundeficientie (CVID) en selectieve antistof
synthese stoornissen (SAD). Het beloop van deze aandoeningen is variabel en dus
moeilijk te voorspellen. Hoewel er enkele functionele B-cel defecten zijn
aangetoond bij CVID en SAD is de klinische relevantie hiervan vooralsnog
onduidelijk. Een benadering waarbij de gehele B-cel differentiatie en maturatie
in kaart wordt gebracht heeft mogelijk wel klinische relevantie en kan
bovendien een ingang zijn om genetische defecten op het spoor te komen.

Onderzoeken of patienten met antistof deficienties zonder duidelijke oorzaak,
zoals CVID en SAD, ingedeeld kunnen worden in groepen met vergelijkbare B-cel
differentiatie defecten en kijken of deze defecten gerelateerd zijn aan het
ontstaan of de verergering van de belangrijkste klinische complicaties.

Op basis van gen-expressie profielen kandidaat genen selecteren en sequencen in
homogene subgroepen van patienten met dezelfde B-cel differentiatie defecten.

Aanwijzingen vinden voor antistofdeficienties bij patienten met permanente
longschade zonder duidelijke oorzaak

Onderzoeken of andere factoren, zoals dragerschap van pathogene bacterieen
gerelateerd zijn aan frequentie van pneumonieen en het optreden van
bronchiectasieen.

Na inclusie worden de patienten klinisch geclassificeerd en volgens protocol
vervolgd. Perifere bloedmonsters worden geanalyseerd met assays die de gehele
B-cel differentiatie in kaart brengen, inclusief de in vivo repons op
vaccinaties. Dit is een belangrijke functionele maat voor de eigen antistof
productie.
Als er homogene subgroepen met gelijke B-cel differentiatie defecten aangetoond
kunnen worden, wordt de immunologische informatie gerelateerd aan klinische
uitkomstmaten. Verder wordt er bij deze subgroepen d.m.v. micro-arrays gekeken
naar gen-expressie profielen om kandidaat genen op het spoor te komen.
Patienten met longschade of ernstige KNO problematiek zonder oorzaak worden
volgens dit protocol onderzocht om defecten in de antistof productie op het
spoor te komen.

De belasting voor de patienten is relatief laag in verhouding tot de ernst van
de aandoeningen.

Bloedafname worden alleen verricht op het moment dat de patienten geprikt
worden voor routine diagnostiek en behandeling.

De rabies vaccinatie is veilig voor volwassen patienten met een
immuundeficientie, maar kan soms lokale reacties of self limiting koorts geven.
Ernstige bijwerkingen zijn zeldzaam. De prikken kunnen pijnlijk.

Het afnemen van neus/keelslijm is zonder risico, maar kan een onaangenaam
gevoel geven.

Het invullen van de vragenlijsten kost tijd.