Vergelijkend onderzoek van experimenteel geobserveerde effecten van diepe hersenstimulatie in de STN of GPi bij Parkinson patiënten voor verschillende amplitude en frequentie combinaties.

Diepe hersenstimulatie (DBS) wordt veelvuldig toegepast als effectieve methode
om Parkinson symptomen te onderdrukken. Echter is het principe waardoor DBS
werkt nog niet goed bekend. Om DBS nog effectiever te maken is het daarom
noodzakelijk dat er meer inzicht komt in het werkingsprincipe van DBS. Door een
verrijking van dit inzicht zal het mogelijk zijn om de patiënt een optimale
stimulatie instelling te geven in korter tijdsbestek op een objectieve manier.
Voor alsnog worden de instellingen bepaald door subjectieve waarnemingen door
de specialist.

Deze studie is gericht op het objectief en kwantitatief bepalen van de relatie
tussen verschillende stimulatie instellingen in verschillende nuclei (de
nucleus subthalamicus (STN) en globus pallidus interna (GPi)) en de mate van
onderdrukking van Parkinson symptomen.

Observationeel, niet-invasief onderzoek, drie-weg gemengde opzet.

Tijdens het onderzoek zal de hersenstimulator zes maal tijdelijk anders
ingesteld worden waarvan één maal uitgeschakeld. Tijdens deze instellingen
zullen de volgende metingen gedaan worden: reactietijd, bewegingstijd,
rigiditeit (d.m.v. moment berekening in elleboog en knie tijdens opgelegde
beweging), tremor (d.m.v. bewegingssensoren), onwillekeurige spiercontracties
(d.m.v. EMG) en dysarthria (d.m.v. geluidsopnamen van voorgelezen stuk tekst).
Verder zullen er enkele ziekte gerelateerde vragen gesteld worden aan de
proefpersoon.

Er zijn geen of verwaarloosbare risico's verbonden aan het onderzoek. Tijdens
het onderzoek worden de instellingen van de diepe hersenstimulator tijdelijk
veranderd en de stimulator wordt één maal uitgeschakeld. Dit gebeurt echter ook
op een reguliere afspraak. Daarbij zullen de instellingen van de stimulator van
de proefpersoon aan het einde van het onderzoek weer hersteld worden naar de
initiële waarden.