De CMAP scan: verzamelen van normaalwaarden in een gezonde populatie

De CMAP scan is een niet-invasieve neurofysiologische methode die de
elektrische activiteit van een spier registreert als reactie op repetitieve
transcutane elektrische stimulatie van de bijbehorende zenuw. Patronen of
eigenschappen van de CMAP scan geven klinisch relevante informatie en een scan
kan op eenvoudige wijze worden gemeten en geïnterpreteerd. Om deze redenen is
de scan een veelbelovend nieuw diagnostisch instrument. Een verdere
beschrijving van de methode staat in de eerder goedgekeurde
onderzoeksprotocollen van de studies MEC-2005-277 en MEC-2007-205. De eerste
studie betrof een initiele exploratie van de methode en heeft tot een
peer-reviewed publicatie geleid in 2007. In de tweede studie werden de optimale
settings voor het meten van een CMAP scan onderzocht. Een publicatie van deze
studie is in voorbereiding en de resultaten van dit onderzoek zullen worden
toegepast in de huidige studie.

De volgende stap in de ontwikkeling van de CMAP scan als een nieuw
elektrodiagnostisch instrument is het bepalen van de distributie van de CMAP
scan variabelen in een gezonde populatie. Dit is een essentiele stap in de
validatie van de methode, omdat het noodzakelijk is om te weten wat normaal is
voordat een scan als abnormaal gekwalificeerd kan worden. Aangezien
normaalwaarden afhankelijk zouden kunnen zijn van leeftijd, geslacht, meetzijde
of spier, zullen voor elk van deze subcategoriën normaalwaarden worden
verzameld.

Primair doel:
Verzamelen van CMAP scan normaalwaarden.

Secundair doel:
Bepalen van de invloed van geslacht, leeftijd en meetzijde op de CMAP scan
variabelen.

In deze cross-sectionele observationele multicenter studie zullen CMAP scans
bilateraal in 6 verschillende spieren worden gemeten bij 140 gezonde
proefpersonen: 10 mannen en 10 vrouwen per leeftijdscategorie van 18-29, 30-49,
40-49, 50-59, 60-69, 70-79, en >= 80 jaar.

De CMAP scan is in eerste instantie ontworpen in het Erasmus MC en wordt nu
verder ontwikkeld samen met drie internationale centra: Mayo Clinics,
Rochester, USA; University of Utah, Salt Lake City, USA; en Royal Women*s and
Children*s Hospital, Brisbane, Australia. Elk van deze centra heeft toegezegd
minstens 20 gezonde proefpersonen te zullen meten.

Het onderzoek is niet-invasief. Er zijn geen risico's, maar ook geen directe
voordelen voor individuele proefpersonen.