Effecten van bestraling op hypoxie en proliferatie in cervixcarcinomen en de potentieel predictieve waarde daarvan; een pilot studie

Tumorhypoxie is een belangrijke variabele voor het uiteindelijke effect van
radiotherapie en systemische behandelingen. Hypoxie is gerelateerd aan een
minder goede prognose. Naast hypoxie is proliferatie een tweede belangrijke
parameter. Bij cervixcarcinomen is al bekend dat expressie van
proliferatiemarkers voorspellend is voor een minder goede uitkomst.
De combinatie van beiden zou een potentieel hogere predictieve waarde kunnen
hebben. Behandelingen in de vorm van radiotherapie en chemotherapie kunnen een
invloed hebben op de hypoxische en proliferatieve status van tumoren.
Experimenteel onderzoek heeft laten zien dat na een eenmalige dosis van 20 Gy
een reductie in hypoxische fractie(aangetoond met pimonidazolbinding).
Daarnaast wordt een afname gezien van proliferatie met toename van apoptosis.
Het is aannemelijk dat het veranderd expressiepatroon een betere predictieve
waarde zou kunnen hebben dan het expressiepatroon van hypoxische en
proliferatieve markers voorafgaand aan de behandeling. Over eventuele
verandering van expressie is in de klinische setting echter nog niets bekend.

Het doel van het onderzoek is het bepalen of en in welke mate er vroeg in de
behandeling sprake is van een veranderd expressiepatroon van hypoxische (met
pimonidazolbinding aangetoond) en endogene proliferatiemarkers.

Patienten die in verband met een cervixcarcinoom behandeld gaan worden met
radiotherapie al dan niet gecombineerd met chemotherapie of hyperthermie zullen
na de vijfde en tiende radiotherapiefractie pimonidazol intraveneus toegediend
krijgen waarna er een biopt van de tumor genomen zal worden. Dit zal
poliklinische plaatsvinden op de polikliniek gynaecologie.

Patienten zullen tijdens de behandeling na de vijfde en tiende bestraling
pimonidazol intraveneus toegediend krijgen. Pimonidazol wordt al veelvuldig
gebruikt als hypoxiemarker en er zijn bij de gebruikte doseringen geen
negatieve effecten voor de patienten bekend. Mogelijke bijwerkingen tijdens de
infusie worden beschreven als een gering gevoel van onwelbevinden en flushes.
Na de toediening van pimonidazol wordt er (poliklinisch) een biopt van de tumor
genomen. Dit kan eventueel met behulp van lokale anesthesie.
De biopten en het toedienen van de pimonidazol zullen, indien mogelijk,
aansluitend of voorafgaand aan de behandeling plaatsvinden zodat het voor de
patient geen extra reistijd kost. Indien het toch voorkomt dat patient een
extra keer zou moeten komen wordt een reiskostenvergoeding gegeven.