Het effect van externe cueing op obstakelvermijding bij Parkinson patiënten

Loopsnelheid en staplengte zijn verminderd in patiënten met de ziekte van
Parkinson, vergeleken met gezonde controles van dezelfde leeftijd. Aandacht
speelt een belangrijke rol in de regulatie van het lopen, voornamelijk wanneer
er twee taken tegelijk worden uitgevoerd. 'Cues' geven informatie over hoe een
handeling uitgevoerd zou moeten worden. Het effect van externe 'cueing' is al
geëvalueerd in de ziekte van Parkinson. Auditieve ritmische cueing kan
Parkinson patiënten opnieuw leren lopen: verbeteringen in het looppatroon - op
zowel de lange als de korte termijn - zijn waargenomen bij Parkinson patiënten
die zijn getraind met ritmische cues. Deze patiënten hebben ook problemen met
het vermijden van obstakels tijdens het lopen. Obstakels kunnen bevriezen van
het lopen of festinatie veroorzaken.

Omdat het vermijden van obstakels bij Parkinson patiënten moeilijk gaat,
doordat ze hun stapfrequentie en staplengte niet kunnen aanpassen, vroegen we
ons af wat het effect is van het reguleren van de stapfrequentie (aan de hand
van een metronoom) op het patroon van obstakel vermijden. Cueing kan namelijk
wel gunstig zijn om het looppatroon te verbeteren, maar kan tegelijkertijd ook
als een dubbeltaak werken. Daarom willen we weten of patiënten in staat zijn om
van de ene taak (het gereguleerd lopen met een metronoom) over te schakelen
naar een andere taak (het vermijden van een obstakel). We verwachten dat cueing
bij Parkinson patiënten meer aandacht zal kosten tijdens het lopen, waardoor
het valrisico groter zal zijn indien zij obstakels moeten vermijden.

Dit onderzoek bestaat uit 3 condities om de succesratio's van
obstakelvermijding te testen in Parkinson patiënten en in gezonde controle
personen. Eerst lopen de proefpersonen op een loopband met een snelheid van 2
km/h om hun eigen stapfrequentie vast te stellen. Dan worden er 3 condities
uitgevoerd in een gerandomiseerde volgorde: obstakelvermijding zonder
metronoom, obstakelvermijding met een metronoom op de stapfrequentie van eigen
voorkeur, obstakelvermijding met een metronoom op een gemodificeerde
stapfrequentie. Deze gemodificeerde stapfrequentie wordt berekend als de
normale stapfrequentie +10% (voor controles) of -10% (voor patiënten). Voor
alle condities wordt het obstakels losgelaten dichtbij de proefpersoon (10
keer) of ver weg van de proefpersoon (15 keer).

Elke conditie zal ongeveer 15 minuten duren, dus de proefpersonen dienen 4 keer
voor een periode van 15 minuten op de loopband te lopen. Het hele experiment
zal 2 uur in beslag nemen, inclusief het neurologische onderzoek, de
voorbereiding van de proefpersoon en de rustpauzed. Proefpersonen dragen een
harnas dat is bevestigd aan het plafond, zodat daadwerkelijk vallen wordt
voorkomen. Ook kan er ten alle tijde op een noodknop worden gedrukt, zodat de
loopband meteen stil staat.