Seksualiteit van ziekenhuispatiënten en hun partners: een pilotstudie

Tweederde van de mensen met een (chronische) ziekte of beperking (zoals
dwarslaesie, niet-aangeboren hersenletsel, spasticiteit, spierziekte, spina
bifida) is niet tevreden over het seksuele leven en heeft behoefte aan hulp bij
seksuele problemen. Van deze groep heeft slechts 1 op de 3 contact met de
hulpverlening. Hulp leidt tot meer tevredenheid, een beter zelfbeeld en meer
levensgeluk (Kedde, 2006).
Seksualiteitshulpverlening is van groot belang voor mensen met een chronische
ziekte of handicap. Vreemd is echter dat dit nu juist veelal ontbreekt in het
palet van hulp en zorg waar deze mensen mee te maken hebben. Terwijl zij, mede
als gevolg van problemen in het zelfbeeld of medicatie, vaak problemen
tegenkomen op het gebied van relatievorming en in het seksueel functioneren.
Bovendien is er bij de hulpverlening sprake van een taboe als het gaat om het
bespreken van seksualiteit en van handelingsonzekerheid. Het gevolg is minder
levensgeluk voor de patiënt en - op termijn - onjuist gebruik van dure zorg.
Wat is er nodig voor een goede seksualiteitshulpverlening, kortom: waaruit
bestaat dit ontbrekende puzzelstuk in de zorg voor chronisch zieken en
gehandicapten?
Recent Nederlands onderzoek onder mensen met een blijvende handicap of
beperking (dwarslaesie, niet-aangeboren hersenletsel, spasticiteit,
spierziekte, spina bifida e.a. ; Kedde, 2006) liet zien, dat mannen in deze
groep significant vaker dan gezonde mannen seksuele disfuncties hebben m.b.t.
erectiel functioneren en orgasme. Ongeveer 1 op de 20 individuen heeft een
hulpbehoefte.
Het is onduidelijk in welke mate bij andere groepen van patiënten lijdend aan
lichamelijke en psychiatrische ziekte evenzeer sprake is van verhoogde
prevalentie van seksuele disfunctie en hulpbehoefte.

Deze pilotstudie heeft als doel bij vier groepen patiënten met ernstige ziekte
(COPD-patiënten, gynaecologische patiënten, pelvic care patiënten, en patiënten
met depressieve stoornis) het seksuele welzijn, het seksuele functioneren, en
de hulpbehoefte m.b.t. sexual health care binnen het somatische intake- en
behandeltraject te onderzoeken. Ook zal geinventariseerd worden hoe groot de
bereidheid is om aan toekomstig gecontroleerd interventie-onderzoek op dit
terrein mee te werken.
Vanwege de mogelijke psychische belasting bij het invullen van de in dit
onderzoek gebruikte vragenlijst is het onderzoek WMO-plichtig.

Observationeel, cross-sectioneel, vragenlijstonderzoek.

De belasting bestaat uit het invullen van de vragenlijst, dit zal naar
schatting 45-60 minuten duren.
Er is voor zover bekend geen risico verbonden aan het invullen van deze
vragenlijst.