Genetische aspecten van sterno-costo-claviculaire hyperostose

Sterno-costo-claviculaire hyperostose (SCCH) is een *inflammatoire* botziekte
gekenmerkt door een chronische steriele osteomyelitis van het axiale skelet,
voornamelijk het sternum en het mediale einde van de eerste ribben en de
claviculae. De mandibula en de wervels kunnen ook aangetast worden. De ziekte
gaat gepaard met significante morbiditeit en vermindering van kwaliteit van
leven in relatieve jonge patiënten die overigens geen andere
gezondheidsproblemen tonen. De ziekte lijkt een beperkte vorm van het syndroom
van SAPHO (Synovitis, Acne, Pustulosis, Hyperostosis, Osteitis) te zijn, zonder
de tekenen van synovitis of acne. Slechts een derde van patiënten heeft de
kenmerkende huid afwijkingen van pustulosis palmoplantaris. In kinderen zijn de
inflammatoire verschijnselen ernstiger, met meerdere skeletlokalisaties, ook in
het perifere skelet (lange beenderen), vaak gepaard gaande met systemische
verschijnselen zoals koorts, verminderde eetlust en moeheid. Deze kindervorm
van SCCH/SAPHO heeft het acroniem CRMO (Chronic Recurrent Multifocal
Osteomyelitis).

Recent zijn specifieke genetische mutaties bij CRMO en bij muis modellen van
chronische steriele osteomyelitis geïdentificeerd. Bij het Majeed syndroom, een
erfelijke vorm van CRMO met een ernstiger fenotype, is het LPIN2 gen
geïdentificeerd. Voor Cherubism, een erfelijk syndroom met vergelijkbare
botverschijnselen, is het SH3BP2 gen gevonden en mogelijk is het PTPN11 gen
hier ook bij betrokken. Bij 2 muismodellen van CRMO is er een mis-sense mutatie
gevonden in het pstpip2 gen. In onze cohort van patiënten met SCCH blijkt dat
bij een aantal families van SCCH patiënten meerdere personen zijn aangedaan,
zodat vermoed wordt dat genetische factoren de ziekten mede bepalen. Het zou
kunnen dat een van de bovengenoemde geïdentificeerde mutaties of een de novo
mutatie in het TNF-alpha gen ook een rol spelen bij de pathofysiologie van
SCCH, gezien de klinische overeenkomsten tussen de ziekten.

Uit recente literatuur is naar voren gekomen dat de bovengenoemde *osteitis*
syndromen zouden kunnen toebehoren aan de *autoinflammatoire* groep van
ziekten. Genetische mutaties in het TNF-alpha gen zouden dan verantwoordelijk
kunnen zijn voor het kenmerkende fenotype. De identificatie van een dergelijke
mutatie zal helpen in het ontrafelen van de intrigerende relatie tussen de
inflammatoire cascaden van aangeboren *innate immunity* en botbiologie en
helpen in de ontwikkeling van meer gerichte behandelingen van SCCH om skelet
morbiditeit te verminderen of te voorkomen.

Het onderzoeken van vermoedelijke genetische mutaties/polymorfismen bij
patiënten met vastgesteld
SCCH met of zonder huidverschijnselen.

Retrospectieve analyse van data bij diagnose en prospectieve stamboom
reconstructie en genetische analyse van DNA
verkregen op enig moment gedurende het natuurlijke beloop van de ziekte

Geen risico
Belasting: eenmalig interview en indien nog geen DNA aanwezig dan eenmalig
venapunctie voor DNA analyse