Het meten van balans in een natuurlijke omgeving.
- Een validatie-, betrouwbaarheid-, en haalbaarheidstudie.-

Een verstoord lichaamsevenwicht (ook wel balans genoemd), zoals dat vaak
voorkomt bij patiënten met CVA, Parkinson, Cerebellaire ataxie, vestibulaire
aandoeningen, en bij ouderen, is een groot probleem omdat het de mobiliteit en
zelfredzaamheid aantast. Het belang van het meten van balans is meervoudig: 1)
voor een goede diagnosestelling, 2) voor therapie-evaluatie, 3) voor evaluatie
van het ziektebeloop, en 4) als therapeutisch hulpmiddel. Huidige
meetinstrumenten om balans te bepalen, klinische testen en
laboratoriuminstrumenten, hebben beperkingen doordat ze enerzijds subjectief en
een lage precisie hebben, of anderzijds complex en duur zijn en in een
laboratorium omgeving gebruikt moeten worden. Twee nieuwe meetmethoden zijn
versnellingsmeters en een voetdrukmeetsysteem. Beide zijn veelbelovende
technieken om objectief en nauwkeurig de sta- en loopbalans in een natuurlijke
omgeving te meten. Hoewel de huidige literatuur de potentie van deze
meetmethoden benadrukt zijn de validiteit, betrouwbaarheid en praktische
toepasbaarheid voor het meten van balans nog niet onderzocht.

Bepalen van de validiteit, betrouwbaarheid en praktische toepasbaarheid van
versnellingsmeters en een voetdrukmeetsysteem (Pedar Mobile systeem) voor het
meten van de balans tijdens staan en lopen in een natuurlijke omgeving van
patiënten met neurologische en vestibulaire aandoeningen.

Het is een instrumentenonderzoek. Tien patiënten met een cerebrovasculair
accident (CVA), 10 patiënten met de ziekte van Parkinson, 10 patiënten met
cerebellaire ataxie, 10 patiënten met een perifeer vestibulaire aandoening en
10 gezonde controles worden geselecteerd om deel te nemen aan het onderzoek. De
balans wordt gemeten met versnellingsmeters en een voetdrukmeetsysteem tijdens
staan en lopen. Vragenlijsten worden afgenomen om de praktische toepasbaarheid
van de meetinstrumenten te evalueren. Alle metingen worden uitgevoerd op
dezelfde dag.

Voor het meten van het evenwicht met versnellingsmeters worden er 2 sensoren (1
x 1 x 1 cm) geplakt op het borstbeen en draagt de proefpersoon een datarecorder
(15 x 9 x 3,5 cm; 500 gram) op de heup. Voor meten van het evenwicht met het
voetdrukmeetsysteem draagt de proefpersoon een datarecorder (4,5 x 10,5 x 17,5
cm; 750 gram) op de heup en worden er inlegzooltjes (2 m dik) geplaats in de
schoenen.
Voor het evaluren van de praktische toepasbaarheid worden er vragenlijsten
afgenomen.

Het evenwichtsonderzoek is niet pijnlijk of gevaarlijk. Tijdens de
evenwichtsmetingen staat minimaal één onderzoeker/therapeut naast de patiënt,
waardoor het risico van vallen verwaarloosbaar is. Bij patiënten met een sterk
verminderde balans worden geen metingen verricht met de ogen dicht. De metingen
zijn lichamelijk niet inspannend.