Het effect van voedselstimuli op de reactie die ontstaat na calorie beperking in gezonde vrijwilligers

Calorische restrictie (CR) verlengt de levensduur en vertraagt het optreden van
ouderdomsziekten in organismen die ad libitum (normaal) gevoed zijn. Inmiddels
is dit bewezen voor organismen varierend van gistcellen tot knaagdieren. In
mensen lopen onderzoeken die veelbelovende resultaten geven. Calorisch beperkte
mensen hebben een gunstig risicoprofiel ten aanzien van ouderdomsziekten als
diabetes mellitus type 2 en hart-en vaatziekten. Daarnaast vertonen deze mensen
dezelfde fysiologische veranderingen als de langlevende CR dieren. Deze
zogenaamde CR respons mondt uit in een unieke metabole en endocriene status
welke voor een deel oorzakelijk in verband is gebracht met de gunstige effecten
van CR.
Studies tonen steeds vaker aan dat het brein langlevendheid door CR reguleert.
In het bijzonder lijken structuren van de hersenen betrokken bij het
registreren van de voedingsstatus cruciaal te zijn voor de gunstige effecten
van CR. De hersenen worden geinformeerd over de voedingsstatus via interne
(glucose, insuline, leptine) en externe signalen zoals sensorische informatie
over voedsel. In de mens is de hypothalamus de hersenstructuur waar deze
informatie wordt verzameld, geintegreerd en leidt tot aanpassing van het
metabolisme en endocriene systeem.
De respons op korte termijn en lange termijn CR is vergelijkbaar. Derhalve zijn
studies met kort termijn CR (zoals vasten) een model voor het mechanisme van de
gunstige lange termijn gevolgen van chronische CR, te weten langlevendheid en
verminderd optreden van ouderdomsziekten.
In dit protocol onderzoeken we de rol het brein op de CR respons in mensen.
Daarvoor wordt een periode van 56 uur vasten met of zonder voedsel-gerelateerde
stimuli als interventie gebruikt. Verder onderzoeken we de of de resultaten
verklaard kunnen worden door veranderingen in de hypothalame reactie op een
orale glucose tolerantie test gemeten middels neuro-imaging.

De effecten onderzoeken van geuren en beelden van voedsel in proefpersonen die
56 uur vasten op:
-Endocriene parameters
-Metabole parameters
-Anthropometrische parameters
-Parameters van het functioneren van het autonome zenuwstelsel
-Hypothalame functie

Gerandomiseerde gecontrolleerde cross-over interventie studie

Gezonde vrijwilligers zullen 56 uur vasten, waarvan eenmaal met en eenmaal zonder voedsel-gerelateerde stimuli (geur en visueel)

Een belasting is het 56 uur vasten en opname en het evt. zien en ruiken van
voedselgeuren. Logischerwijs zal een hongergevoel ontstaan. Een gezonde persoon
zal geen gezondheidsrisico ondervinden van het vasten. Van de bloedafnames en
fMRI zullen, op een lichte duizeligheid na, geen noemenswaardige
belasting/risico's worden verwacht.