De evaluatie van MRDTI (Magnotic Resonance Direct Thrombus Imaging) bij de diagnostiek van acute recidief diepe veneuze trombose

De huidige diagnostiek van een recidief diep veneuze trombose (DVT) is niet
nauwkeurig. Nu wordt compressie-echografie als standaard diagnosticum gebruikt
voor de diagnostiek van een eerste DVT. Echter na een eerste proximale diep
veneuze trombose blijven bij 80% van de patienten na 3 maanden nog
persisterende intravasculaire afwijkingen bestaan en bij 50% na een jaar .
Daarom is het moeilijk om bij een patient met een verdenking op een
(ipsilaterale) recidief DVT, waarbij een afwijkende compressie echo wordt
gevonden, in te schatten of het om een nieuwe trombus of om een restant van de
vorige trombus gaat. Een vergroting van de trombusdiameter bij compressie
echografie kan een recidief aantonen, maar er bestaat geen duidelijke
overeenstemming tussen de verschillende beoordelaars over de afmeting van de
vergroting. Compressie echografie kan dus alleen betrouwbaar een recidief
aantonen indien de nieuwe trombus zich in een andere veneuze segment
presenteert dan de eerdere trombus.
Van MRDTI (Magnetic Resonance Direct Thrombus Imaging) is aangetoond dat het
een nauwkeurig diagnostisch middel is voor een eerste DVT. De methode is
gebaseerd op de meting van het T1 signaal, dit signaal verkort door de vorming
van methemoglobine in een nieuwe trombus. Het heeft een sensitiviteit van 95%
en specificiteit van 91% voor de diagnostiek van alle DVT's, dit is
respectievelijk een sensitiviteit van 97% en 100% bij een femeropopliteale en
ileofemorale DVT en een specificiteit van 100% voor beide soorten DVT. In een
eerdere studie bij 43 patienten is gebleken dat het initieel hoge signaal in 6
maanden uitdooft. Dit signaal kan worden gebruikt voor de diagnostiek van een
recidief diep veneuze trombose. De test zal negatief zijn bij de aanwezigheid
van overgebleven afwijkingen veroorzaakt door een oude, niet-actieve trombus en
positief bij een nieuw gevormde actieve trombus.

Het doel van het onderzoek is om vast te stellen of de MRDTI een adequate
techniek is om een onderscheid te maken tussen een nieuwe trombus en een oude
bij een ipsilaterale recidief diepe veneuze trombose. Dit doen we door de
sensitiviteit en specificiteit van het onderzoek te bepalen bij mensen met een
acute recidief DVT.

Het gaat om een prospectieve multicenter onderzoek. Twee Nederlandse
ziekenhuizen doen mee aan dit onderzoek. In totaal hebben we 40 patienten nodig
met een acute recidief diepe veneuze trombose in het ipsilaterale been. Bij
deze patienten wordt, indien ze aan de inclusiecriteria hebben voldaan, tussen
24-48 uur na de compressie-echo een MRI verricht en worden indien bij
echografie een recidief is aangetoond na 6 weken teruggezien op de polikliniek
voor een lichamelijk onderzoek en een echo.
Verder hebben we 40 patienten met een doorgemaakte DVT met chronische klachten
nodig, maar zonder aanwijzingen op een acute DVT. Deze patienten worden via de
polikliniek benaderd. Indien bij deze patienten sprake is van een afwijkende
echo en negatieve D-dimeer, wordt een MRI gepland. Het includeren van de
patienten zal 1 jaar duren.
De beelden van de MRI worden op een blinde manier door 2 radiologen beoordeeld,
dwz. dat de radiologen niet weten of de betreffende patient een acute recidief
DVT heeft of chronische klachten, ook weten ze de resultaten van de D-dimeer en
compressie echo niet.

In groep 1 krijgen patienten als enige extra onderzoek een MRI en een echo bij
controlebezoek. Bij groep 2 wordt een D-dimeer bepaald (venapunctie), een
compressie-echo en een MRI gemaakt.
De venapunctie en compressie-echo kennen een lage belasting en risico.
Ditzelfde geldt ook voor de MRI. Voordat patienten het MRI onderzoek ondergaan,
worden alle contra-indicaties langsgelopen. Er zijn geen bijwerkingen bekend
van een MRI.