Hoog veld magnetische resonantie imaging bij multipele sclerosis

De klinische symptomen van MS komen in veel gevallen niet overeen met de
resultaten van de beelden die verkregen zijn middels MRI onderzoek. Het
oplossen van deze zogenaamde klinisch radiologische paradox is een van de
belangrijkste MR onderzoeksdoelen binnen Multipele Sclerose. De oorzaak hiervan
kan liggen in het gebrek aan gevoeligheid en/of resolutie van de MRI beelden.

De signaal ruis verhouding van scanners met een veld van 1.5 Tesla is niet hoog
genoeg om een hogere resolutie dan de huidige mogelijk te maken. Ook gebrek aan
contrast wordt deels veroorzaakt door een te lage signaal ruis verhouding. Een
hoger magneet veld zorgt voor een hogere signaal ruis verhouding hetgeen
bijdraagt aan de mogelijkheid van hogere spatiële resolutie en/of hoger
contrast. Op hoog veld (3 Tesla, VUmc, Amsterdam) en op ultra-hoog veld (7 T,
UMC Utrecht) is de signaal ruis verhouding hoger.

Verschillen in magnetische eigenschappen van verschillende soorten weefsel zijn
de oorzaak van verschillen in signaal intensiteit bij MRI. De relatieve
contrasten die hierdoor ontstaan worden gebruikt om laesies te detecteren. Het
feit echter dat het contrast een relatieve maat is zorgt ervoor dat het
voorkomt dat bijvoorbeeld diffuse laesies niet gezien worden. Een absolute
kwantitatieve maat voor een magnetische eigenschap heeft in dat geval als
voordeel dat pathologisch weefsel beter onderscheiden kan worden en bovendien
vergelijkingen tussen beelden gemaakt op verschillende MR scanners
betrouwbaarder zijn.

Het doel van dit onderzoek is het in beeld brengen van diffuse en focale lesies
in het brein bij Multipele Sclerose op hoger magneet veld. Hiervoor worden
beelden van magneten met een sterkte van 1.5 T (de huidige standaard)
vergeleken met beelden verkregen op 3 en 7 Tesla. Op de 3 Tesla scanner zullen
naast kwalitatieve beelden ook kwantitatieve beelden gemaakt worden welke meer
informatie kunnen geven over het karakter van de gevonden lesies en
normaal-ogende witte stof en cortex. Op 7 Tesla zal, naast het beperkt maken
van kwantitatieve beelden, vooral gekeken worden naar de detectielimieten van
lesies in het brein voor wat betreft spatiële resolutie en contrast.
Kwalitatieve beelden bestaan in dit geval uit T1, T2 en Pd gewogen opnames,
FLAIR, DIR, SWI en diffusie. Kwantitatieve beelden (op 3 Tesla) omvatten T1 en
T2 relaxatie beelden en diffusie (ADC, FA en DTI).

Op 3 Tesla kunnen hierdoor op nauwkeurige wijze kwantitatieve parameters zoals
T1 en T2 relaxatie tijden worden bepaald, net als diffusie karakeristieken (ADC
en FA). Dit kan dan bovendien gebeuren op een hoge spatiële resolutie. Op 7
Tesla wordt bij de zeer hoge spatiële resolutie verwacht dat de
detecteerbaarheid en lokalisatie van zeer kleine lesies sterk kan worden
verbeterd. Dit draagt in beide gevallen bij aan inzicht in het verloop van de
ziekte: het ontstaan van lesies kan al in een heel vroeg stadium ontdekt worden
en ook het karakter van de lesies is definieerbaar.

Van de verschillende onderzoeksgroepen worden in 2 settings (kwalitatief en
kwantiatief) dezelfde opnamen gemaakt. Deze opnamen worden voor de beide
groepen gemaakt op 1.5 T, 3 T en/of 7 T. Een proefpersoon wordt gescand op 1.5
en 3.0 Tesla of op 3.0 en 7 Tesla.

Alle beelden zullen worden beoordeeld op kwaliteit (artefacten en
beoordeelbaarheid) en daarnaast beoordeeld op aanwezigheid van lesies (diffuus
en focaal). Een vergelijk wordt gemaakt tussen de beelden vervaardigd op de
verschillende scanners.

De belasting voor de proefpersoon is gering. Buiten het lawaai dat de scanner
maakt en zoveel mogelijk wordt gedempt door gehoorbescherming wordt van de
proefpersoon gevraagd om tijdens de scansessies stil te liggen in de MRI
scanner. Tussen de opnames door krijgt de proefpersoon gelegenheid om bijv.
even te hoesten of vragen te stellen. Sowieso wordt tussendoor steeds gevraagd
naar de toestand van de proefpersoon. Het onderzoek is tussendoor indien nodig
terstond af te breken door de proefpersoon door middel van een noodknop.
Tijdens het onderzoek kan de proefpersoon naar (zelf gekozen) muziek luisteren.
Schade als gevolg van MRI onderzoek is tot op heden nog niet aangetoond en
daarom wordt er vanuit gegaan dat dit ook bij dit onderzoek niet het geval zal
zijn.