Identificatie van nieuwe biomarkers bij patienten met linker ventrikel hypertrofie

De diagnose linker ventrikel hypertrofie (linker hartspierverdikking) is
klinisch van belang, vooral omdat het een belangrijke voorspeller is voor het
ontwikkelen van hartfalen. Ook is linker ventrikel hypertrofie (LVH)
geassocieerd met verschillende andere aandoeningen, zoals belangrijke
ritmeproblemen, het ontwikkelen van een hartinfarct en hartdood. Verschillende
onderzoeken hebben verder gevonden dat verminderen van de linker kamer massa
door het gebruik van bloeddrukverlagende middelen, resulteert in een
vermindering van het optreden van dergelijke problemen. Verder is gebleken dat
LVH resulteert in het activeren van verschillende genetische signaal cascades
en het ingrijpen in deze cascade kan ook leiden tot een reductie van LVH en een
verbetering van de hartfunctie. Ook blijkt dat hoe vroeger het stadium van LVH
waarop behandeling wordt gestart, hoe beter de therapie werkt. Op dit moment
wordt met name echo-onderzoek gebruikt en soms duurdere onderzoeken als MRI of
CT-scan voor het opsporen van LVH. Echter uit onderzoek blijkt dat deze
technieken pas in een later stadium LVH kunnen aantonen en ook dat zij tijdens
therapie, die verandering van linker kamer volume niet betrouwbaar kunnen
aantonen. Daarom zijn andere diagnostische middelen nodig om in een vroeg
stadium LVH te kunnen ontdekken en tijdens therapie de effectiviteit daarvan te
kunnen vervolgen. Het ontwikkelen van biomarkers zou hierbij van hulp kunnen
zijn.

Het vinden van eiwitten die betrokken zijn bij het ontstaan van of aanwezig
zijn bij LVH. Een ander doel van het onderzoek is het valideren van biomarkers
voor LVH die gevonden zijn in eerdere studies.

De studie-opzet van deze studie is een monocenter observationele studie.
Patienten die gepland zijn voor aortaklepchirurgie en LVH hebben worden
benaderd voor deelname door de arts-onderzoeker. Na het verkrijgen van
'informed consent' wordt er tijdens de chirurgie een klein chirurgisch biopt
genomen van het septum van de patient. De onderzoeker zal aanwezig zijn op de
OK voor het opvangen van het materiaal wat op ijs wordt gezet en naar het
cardiologisch experimentele lab wordt gebracht. De helft van het materiaal zal
snel worden ingvroren in vloeibaar stikstof en de andere helft worden gebruikt
voor protein analyse en opslag. Voor verdere beschrijving verwijzen we naar het
protocol op blz 2.

Patienten worden gevraagd om toestemming tot het verkrijgen van 1 myocardbiopt
tijdens hun al geplande aortaklepvervangende operatie. Volgens de
thorax-chirurgen is hieraan geen additioneel risico te verbinden. Daarom is,
gezien de kleine belasting en afwezigheid van een risico, het verkrijgen van
inzicht in het ontstaansmechanisme van LVH te verantwoorden. Zeker gezien de
mogelijkheid van het ontdekken van een nieuw, goedkoop en gemakkelijk
diagnostische test.