Verbetering van het bepalen van de inwerkingstijd van spierverslappers

De snelheid van inwerking van een spierverslapper is een intrinsieke eigenschap
van dat middel. Het is een belangrijke factor wanneer de juiste
spierverslapper moet gekozen worden voor bepaalde klinische aandoeningen, in
het bijzonder wanneer een snelle inwerking wenselijk is. Van verschillende
fysiologische processen als doorbloeding, vermenging met bloed, en affiniteit
voor de receptor, wordt gedacht dat ze inwerkingstijd beïnvloeden, alhoewel
dat de aard van de invloed van deze mechanismen op de inwerkingssnelheid niet
goed bekend is. Als deze mechanismen beter bekend zijn, kan het ontwerp van
nieuwe spierverslappers hiervan profiteren.

Als we het effect van de snelle inwerkingstijd van spierverslappers willen
bestuderen, dan moeten we een aantal metingen doen van de spier-zenuwoverdracht
tijdens het inwerken van het neuromusculair block. De standaard metingen zijn
hiervoor ongeschikt omdat ze gebruik maken van laagfrequente herhaalde
stimulatiepatronen, meestal 0.1 Hz single twitch (ST) of 0.067 Hz train-of-four
(TOF) om de mate van neuromusculair block te bepalen. Met deze laagfrequente
stimulatiepatronen zijn de stimulatie intervals lang genoeg om een significante
verandering in het neuromusculair block waar te nemen tussen twee opeenvolgende
stimulaties. Wanneer de inwerkingssnelheid kort is, zijn er weinig metingen
mogelijk tijdens het inwerken van de spierverslapper. Hierdoor is de
informatie die verkregen wordt door deze metingen erg gelimiteerd, en
schattingen van de snelheid van inwerking worden hierdoor onbetrouwbaar.
Samenvattend wordt de juistheid van de huidige meting van de inwerkingssnelheid
van een spierverslapper, vooral als die kort is, gelimiteerd door de
stimulatiefrequentie van deze meting.

Metingen met een middelfrequent stimulatiepatroon (bijvoorbeeld 1 Hz ST) geven
beduidend meer twitch response informatie dan de standaard meetmethode, omdat
het stimulatie interval korter is. Hierdoor is een meer zekere en juiste
observatie mogelijk van de inwerkingssnelheid van een spierverslapper.

Het primaire doel van de studie, is het onderzoeken of het antwoord van de
spier op zenuwstimulatie bij een patroon van 1 Hz na het gebruik van rocuronium
op dezelfde manier en even accuraat gemodelleerd kan worden als bij het gebruik
van 0.1 Hz ST of 0.067 Hz TOF, met een voorspelde accuraatheid van 2-5% van een
gestandaardiseerde controle waarde. Het secundaire doel is het onderzoeken of
de geschatte inwerkingssnelheid van rocuronium tijdens 1 Hz ST stimulatie is
significant verschillend is van de eerder gepubliceerde data.

Het betreft hier een observationele studie van metingen van de
spierverslapping.

Tijdens een operatie is het normaal dat de status van de spierverslapping
gemeten wordt. De meetsystemen die in deze studie gebruikt zullen worden, zijn
standaard klinische monitoring apparaten (TOF-Watch SX). Patiënten zijn
tijdens de ingreep onder algehele anesthesie, terwijl de meting van de
spier-zenuwoverdracht plaats vindt, en zullen geen fysieke of psychologische
ongemakken ondervinden van de studie. De risico's geassocieerd met 1 Hz
stimulatie zijn nihil, en deze meetmethode is gebruikt in andere studies van de
spierzenuwoverdracht. De deelnemer zal geen voordeel hebben van deelname aan
deze studie.

Er wordt geen bloed afgenomen, en er worden geen verdere patiënt gegevens
verzameld, noch zal er extra lichamelijk onderzoek plaatsvinden. Tijdens het
onderzoek zal er geen informatie verkregen worden die relevant is voor de
behandeling van een individuele patiënt, als gevolg van het uitvoeren van deze
studie.

De studieresultaten zijn van belang voor patiënten die chirurgie ondergaan en
bijgevolg zal de studie worden uitgevoerd op deze patiënten categorie. De
studie zal niet uitgevoerd worden op minderjarigen of invalide personen.