Mental Practice: het verbeteren van loopvaardigheid bij CVA patiënten in de late fase.
Studie4: Het vermogen tot bewegingsvoorstelling bij CVA patiënten. Een hemiveld studie naar lateralisatie van arm representaties.

Ieder jaar heeft een aanzienlijk aantal ouderen te maken met de gevolgen van
een hersenbloeding die o.a. kan resulteren in beperkingen van hun zelfstandig
gaan. De gangbare revalidatiemethode voor deze groep mensen is bottum-up. Door
herhaalde beweginguitvoering wordt getracht het loopproces te verbeteren. De
neurale netwerken die de bewegingsuitvoering ondersteunen zouden echter ook
top-down, door bewegingsvoorstelling geactiveerd kunnen worden.

De laatste jaren is duidelijk geworden dat bewegingsvoorstelling en
bewegingsuitvoering nauw aan elkaar verwant zijn. Voorstellen leidt o.a. tot
activiteit in dezelfde hersengebieden als het daadwerkelijk uitvoeren van die
bewegingen. Ook heeft onderzoek uitgewezen dat het herhaald voorstellen van
bewegingen (mental practice) zelfs leidt tot verbetering in de uitvoering van
bewegingen.

De vraag die in dit project wordt onderzocht is of een Parsons hemiveld taak
voor het herkennen van handen bij kan dragen aan het ontrafelen van de
onderliggende mechanismen van motor imagery, specifiek wat de precieze rol is
van beide hersenhelften bij het oplossen van deze taak.

Het doel van het onderzoek is het beantwoorden van de vraag of CVA patienten
bij het oplossen van de Parsons hemiveld taak gebruiken maken van beide
hersenhelften, of dat een van beide hersenhelften hierin een primaire rol
speelt.

Het project *Mental Practice: het verbeteren van loopvaardigheid bij CVA
patiënten in de late fase* is een promotietraject voor vier jaar. In dit vierde
onderzoek wordt getracht om meer inzicht te krijgen in het vermogen tot
bewegingsvoorstelling van CVA patiënten. Dit vierde onderzoek is een vervolg op
het tweede onderzoek naar bewegingsvoorstellingsvermogen (metc.2004.134). In
dit onderzoek werd een duidijk verband gevonden tussen hemispherise locatie van
het letsel en het vermogen om een handbeweging voor te stellen. Het huidige
onderzoek zal zich verder richten op het beantwoorden van de vraag of bij het
oplossen van de Parsons hemiveld taak beide hersenhelften gelijk bijdragen aan
het oplossen van taak, of dat een van beide hierin een primaire rol heeft.

Aan het onderzoek is op geen enkele wijze risico verbonden. De extra belasting
bestaat voor de patienten uit het inbeelden van een beweging en het handmatig
indrukken van een knop. Deze activiteiten zijn op geen enkele wijze belastend
voor de patient. Ze zijn kortdurend en worden zittend op een stoel uitgevoerd.

Het MRI onderzoek zal van de patienten vergen dat ze maximaal 30 minuten stil
liggen in de scanner.