Het effect van ruggenmergstimulatie op valrisico, balans en lopen bij chronische pijnpatiënten

Ruggenmergstimulatie is een effectief gebleken therapie voor chronische pijn.
De therapie is gebaseerd op de principes van de poorttheorie. Volgens deze
theorie kan de transmissie van pijnsignalen naar de hersenen geremd worden door
stimulatie van dikke afferente zenuwvezels. Tijdens ruggenmergstimulatie worden
deze vezels geactiveerd op het niveau van de achterstrengen. Het lijkt er
echter op dat ook andere baansystemen geactiveerd worden door
ruggenmergstimulatie. Omdat dikke afferente zenuwvezels verantwoordelijk zijn
voor het doorgeven van proprioceptieve informatie, wordt verwacht dat
ruggenmergstimulatie ook invloed heeft op de posturale balans en de locomotore
functies. De klinische observatie dat patienten vaker lijken te vallen in de
eerste weken na het implanteren van een ruggenmergstimulator is dan ook niet
verassend.

Het hoofddoel van het onderzoek is bepalen of risicofactoren voor vallen worden
beïnvloed door ruggenmergstimulatie. Risicofactoren die onderzocht worden zijn
dynamische en statische balans en de mogelijkheid om normaal te lopen en
adequaat te reageren op verstoringen tijdens het lopen. De uitkomsten van het
onderzoek kunnen mogelijk worden gebruikt om valpreventieve interventies te
ontwikkelen voor patiënten met een ruggenmergstimulator.

Experimentele studie met herhaalde metingen.

Elke deelnemer wordt drie keer uitgenodigd voor een meting, namelijk een
baseline meting voorafgaand aan de ingreep en twee follow-up metingen na de
operatie (na 2 en 8 weken). Indien mogelijk worden de laatste twee metingen
gepland op de dagen dat de patiënten naar de kliniek komen voor controle. De
baseline meting duurt 2* uur en de follow-up metingen duren 4 uur. Tijdens elke
meting worden 3 verschillende experimenten gedaan: een obstakelvermijdingstaak,
een statische balanstest en een gangbeeldanalyse met een force plate. Tijdens
de follow-up metingen worden deze experimenten eenmaal gedaan met de
ruggenmergstimulator aan een eenmaal met de ruggenmergstimulator uit. Een
Activities specific Balance Confidence Scale (ABC) zal aan het eind van elke
meetsessie worden afgenomen. Het optreden van vallen en 'bijna vallen' zal
worden bijgehouden tot 8 weken na de ingreep. Patiënten zal worden gevraagd om
de pijnmedicatie niet te veranderen gedurende de studieperiode, omdat verwacht
wordt dat deze medicatie invloed heeft op de resultaten van de
obstakelvermijdingstaak.