ProFaMa neoadjuvant: Diagnostische waarde van tumormerkstoffen in geactiveerde macrofagen gedurende neoadjuvante behandeling van mammacarcinoom.

In Nederland wordt jaarlijks bij ca. 13.000 vrouwen de diagnose invasief
mammacarcinoom gesteld en bij ongeveer 1.300 een in situ carcinoom. De kans op
het krijgen van een mammacarcinoom is gedurende het leven van een vrouw 12-13%.
Hiermee is mammacarcinoom in Nederland de meest voorkomende vorm van kanker bij
vrouwen.(1) Door neoadjuvante systemische therapie is de mortaliteit van
borstkanker de laatste 20 jaar substantieel gedaald.(5) Er zijn verschillende
redenen om (chemo)therapeutische behandeling voorafgaand aan de chirurgische
ingreep te starten. Ten eerste kan door het geven van neoadjuvante
(chemo)therapie de stadiering van de tumor naar beneden worden bijgesteld,
waardoor er vaker borstsparend kan worden geopereerd. Ten tweede worden met
neoadjuvante systemische therapie micrometastasen in een zo vroeg mogelijk
stadium behandeld. Een derde voordeel van neoadjuvante systemische therapie is
dat het geven van (chemo)therapie voorafgaand aan de operatie het mogelijk
maakt om het effect van de therapie te monitoren en tevens biomarkers voor de
respons op neoadjuvante systemische therapie te identificeren.(6)
Betrouwbare diagnostische tests ter beoordeling van het effect van neoadjuvante
systemische therapie zijn onmisbaar bij het inzetten van de therapie.(1) De
meest gebruikte methoden ter evaluatie van neoadjuvante systemische therapie
zijn mammografie, echografie en het lichamelijk onderzoek. Deze blijken echter
in vergelijking met pCR in de helft van de gevallen een onjuiste voorspelling
van de reactie van de therapie te geven.(2)
Gedurende het laatste decennia zijn er tientallen biomarkers geïdentificeerd
die mogelijk een rol kunnen spelen bij de evaluatie van neoadjuvante
systemische therapie bij mammacarcinoom. Een marker welke nauwkeurig het effect
van neoadjuvante systemische therapie kan monitoren ontbreekt echter nog.
Middels deze studie willen wij onderzoeken of het bepalen van biomarkers in
geactiveerde macrofagen middels flowcytometrie het effect van neoadjuvante
systemische therapie kan monitoren.

Vraagstellingen en hypothesen

Vraagstelling(en)
1 Zijn er tumormarkers beschikbaar welke intracellulair flowcytometrisch
bepaald kunnen worden gedurende neoadjuvante therapie bij mammacarcinoom?

2 Kan men doormiddel van het flowcytometrisch aantonen van M30, CA 15.3, CEA en
HER2 (en eventueel op dit moment nog onbekende) in geactiveerde macrofagen het
effect van neoadjuvante therapie bij mammacarcinoom na de behandeling vervolgen?

Hypothes(en)
1 M30, CA 15.3, CEA en Her2 kunnen intracellulair flowcytometrisch bepaald
worden gedurende neoadjuvante therapie bij mammacarcinoom.

2 De veranderingen in tumormarkers (M30, CA 15.3, CEA en Her2) zoals gemeten in
geactiveerde macrofagen kunnen het effect van neoadjuvante therapie bij
mammacarcinoom na de behandeling vervolgen.

3 Door bepaling van CA 15.3 en CEA in geactiveerde macrofagen kan sensitiever
en specifieker het effect van neoadjuvante therapie bij mammacarcinoom gemeten
worden dan door het bepalen van CA 15.3 en CEA in het serum.

Prospectieve pilot-studie waarbij een diagnostische test, namelijk het aantonen
van tumormerkstoffen in geactiveerde macrofagen, zal worden onderzocht.

Belasting en risico voor de patiënt is laag. Het beloop van de ziekte en de
behandeling zullen niet worden beïnvloed door deze studie.