Beeldvorming van [11C]erlotinib farmacokinetiek in patienten met niet kleincellig longcarcinoom; an in vivo stie met positron emissie tomografie

PET-CT is een belangrijke techniek geworden bij stagering, diagnose, vroege
respons metingen en tumor progressie bij de behandeling van kanker. Bij veel
klinische studies wordt daartoe [18F]FDG gebruikt, een analogon van glucose, om
tumor metabolisme zichtbaar te maken. Hoewel in de meeste tumoren een verhoogd
glucose metabolisme aanwezig is, geldt een verhoogd glucose metabolisme niet
specifiek alleen voor tumoren. Daarom wordt er continu onderzoek gedaan naar
specifieke PET tracers. Een voorbeeld is erlotinib, een geneesmiddel wat
behoort tot de groep van tyrosinekinase remmers en remt via die route de
epidermale groei factor receptor (EGFR). Erlotinib wordt onderzocht als
mogelijk bruikbaar geneesmiddel voor de behandeling van onder andere pancreas
kanker, ovarium kanker, en hoofd-hals kanker. Ook zijn klinische studies met
monotherapie of combinatietherapie uitgevoerd in patienten met niet
kleincellige long tumoren. Het blijkt dat de effectiviteit van erlotinib vaak
beperkt is door de aanwezigheid van een T790M mutatie in het gen wat codeert
voor EGFR expressie. Deze mutatie is mogelijk betrokken bij resentie van
geneesmiddelen, zoals erlotinib. Fase III studies hebben inmiddels aangetoond
dat geneesmiddelen, zoals erlotinib en gefitinib, de overleving niet verbeteren
(Giaccone et al., Herbst et al. 2004, Herbst et al., 2005). Omdat er een
relatie bestaat tussen de aanwezigheid van EGFR mutaties en de gevoeligheid van
tumoren voor erlotinib, is het interessant om de relatie tussen EGFR mutatie en
klinische respons in patienten met niet kleincellige longkanker verder te
bestuderen (Lynch et al., Pao et al.). Verder is EGFR expressie ook betrokken
bij tumor groei en overleving. Het is gerapporteerd dat EGFR overexpressie
gecorreleerd is met resistentie en een slechte prognose (Selvaggi et al.,
Buchholz et al, Wang et al).
Samengevat is het zeer interessant om de kennis omtrent EGFR dichtheid en
mutatie in tumoren verder te verdiepen. Positron emissie tomografie (PET) is
mogelijk een zeer bruikbare techniek om EGFR receptor kinetiek te visualizeren
en te kwantificeren. Mogelijk laat deze studie dan ook een relatie zien tussen
EGFR recepetor kinetiek met behulp van PET-[11C]erlotinib, de EGFR status en
klinische respons. Derhalve kan deze studie dan ook bijdragen om de individuele
farmacotherpie met erlotinib verder te optimaliseren.

Primair doel:
Bestuderen van de relatie tussen [11C]erlotinib farmacokinetiek en EGFR mutatie
status in patienten met niet kleincellige longtumoren.

Secunair doel:
1. Validatie van de PET-CT metingen door test-retest metingen, om zo de
reporoduceerbaarheid van de methode te onderzoeken.
2. Validatie en vergelijking van veneuze en arteriele bloedmonster afname ten
behoeve van metabolietonderzoek en metingen van plasma radioactiviteit in het
bloed.
3. Ontwikkeling van een kinetisch model ten behoeve van kwantitatieve analyse
van [11C]erlotinib in tumorweefsel.
4. Bestuderen van de relatie tussen tumor bloedflow en [11C]erlotinib opname in
tumorweefsel.

Een interventie studie met invasieve metingen.

Risico's, die geassocieerd zijn met deelname aan deze studie zijn gerelateerd
aan: 1). Stralenbelasting; 2) ongewone reactie op de tracer [11C]erlotinib; 3).
intraveneuze canulatie; 4). bloedafname; 5). ongemak tijdens de scan; 6).
bloeding ten gevolge van het biopteren.

1. StralenbelastingRadiation exposure
de totale stralenbelasting is 6.8 mSv.

2). Ongewone reactie op de tracer [11C]erlotinib.
Er zijn geen [11C]erlotinib geinduceerde bijwerkingen te verwachten.

3). Intraveneuze canulatie.
Ernis een gering risico op infectie, bloeding of en hematoom.

4). Bloedafname.
De totale hoeveelheid bloed, die wordt afgenomen is < 250 ml.

5). Ongemak tijdens de PET scan.
Het kan oncomfortabel zijn om bewegingsloos in de PET camera te liggen en
sommige patienten kunnen zich angstig voelen.

6) Bloeding ten gevolge van het biopteren.
Er is een klein risico op bloeding gedurende het biopteren van tumorweefsel.