Localisatie gebonden epilepsie: de effecten van chirurgische interventie op ictale onset zone en neurale netwerken

Epilepsie komt veel voor onder patiënten met een afgrensbare hersenafwijking,
zoals primaire hersentumoren en focale corticale dysplasieën. Bij een
substantieel aantal van deze patiënten is bahndeling met anti-epileptica niet
effectief. Patienten met lokalisatie gebonden epilepsie bij wie geen
hersentumor aanwezig is worden verwezen naar epilepsie chirurgie programma's.
Het doel van deze programma's (1) identificatie en, vervolgens, (2) het
verwijderen van het ictale gebied. Dit leidt tot aanvalsvrijheid op de lange
termijn in slechts 30-60% van de patienten. Hoewel in patiënten met een
hersentumor het primaire doel van chirurgie het verwijderen van de tumor is,
wordt steeds meer erkend dat resectieve chirurgie ook kan resulteren in een
afname van aanvalsfrequentie. Voor beide groepen patiënten is een verbetering
van de uitkomst van epilepsie chirurgie daarom zeer relevant.
Electrocorticografie (ECoG) en magnetoencefalografie (MEG) zijn beeldvormende
technieken die worden gebruikt voor zowel de detectie van epileptiforme
activiteit en epileptiforme bronlokalisatie als voor de evaluatie van
functionele connectiviteit en neurale netwerkeigenschappen in de hersenen.
Recente ontwikkelingen in het onderzoek naar functionele connectiviteit en
netwerk eigenschappen van de hersenen hebben uitgewezen dat deze technieken
gebruikt kunnen worden voor epileptiforme bronlokalisatie en het onderzoeken
van factoren die frequentie van epileptische aanvallen bepalen. Het gebruik van
deze methoden in kandidaten voor epilepsie chirurgie kan leiden tot een meer
effectieve behandeling en verbetering van de chirurgische uitkomst.

Het primaire doel van het onderzoek is het karakteriseren van functionele
hersennetwerken in patiënten die worden geëvalueerd voor (i) epilepsie
chirurgie en (ii) functionele tumor chirurgie met epilepsie chirurgie
technieken. Dit zal pre-operatief (MEG), per-operatief (ECoG) en post-operatief
(MEG) gebeuren. In elk stadium zullen de netwerken in kaart worden gebracht
middels graaf theoretische maten waarvan een relatie wordt verwacht met
aanvalsgevoeligheid.

De secundaire doelen van de studie zijn: (1) het relateren van netwerk
eigenschappen in verschillende stadia aan (i) epilepsie frequentie, (ii)
aanvalsbelasting en (iii) cognitie; (2) het ontwikkelen van een model om het
effect van chirurgie te voorspellen op netwerk veranderingen en op reductie van
de aanvalsbelasting.

Dit is een longitudinale observatie studie.

De belasting voor patiënten door deelname bestaat uit een aantal bezoeken aan
het VUmc voor drie MEG en MRI metingen, drie neuropsychologische onderzoeken en
een ECoG. Het moet benadrukt worden dat de ECoG, de eerste MEG meting en de
eerste twee MRI metingen reeds deel zijn van klinisch routineonderzoek in
epilepsiepatiënten. Verder zal patiënten worden gevraag een epilepsie dagboek
bij te houden waarin de frequentie en ernst van de aanvallen wordt vastgelegd
tijdens hun ziekte. Aan het onderzoek zijn geen gezondheidsrisico's verbonden.
Wij denken dat de belasting door deelname aan het onderzoek in verhouding staat
tot de potentiële waarde van het onderzoek voor patiënten die lijden aan
epilepsie.