cognitieve vermijding bij mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis

Dissociatieve symptomen worden gezien als een manier van coping met angst.
Aanname van veel dissociatie-theorieen is dat patienten met een dissociatieve
stoornis intern-gegenereerde of extern-aangeboden bedreigende informatie,
selectief te vermijden. Of deze vermijding een intentioneel of automatisch
proces is en in welk stadium van de informatieverwerking vermijding van
bedreigende materiaal plaatsvindt, is nog niet duidelijk.

Eerdere studies die de hypothese van cognitieve vermijding in dissociatie
onderzochten, leveren geen duidelijk bewijs voor of tegen de hypothese. Deze
tegenstrijdige resultaten zijn mogelijk het gevolg van methodologische
tekortkomingen, waaronder onzekerheid over de eigenschappen van de geteste
identiteiten, de inclusie van zeer kleine samples (n tussen 1 en 9), de
inclusie van objectieve taken en het gebrek aan een DIS-simulerende
controlegroep.

Het doel van de huidige studie is om identiteit-specifieke cognitieve
vermijding te onderzoeken middels een methodologisch verantwoorde
onderzoeksopzet. Patienten met een dissociatieve identiteitsstoornis zullen
getest worden in een identiteit met gerapporteerde herinneringen en een
identiteit zonder gerapporteerde herinneringen aan meegemaakt trauma. De
verwachting vanuit de cognitieve vermijdingshypothese is dat patienten in hun
identiteit die geen herinneringen aan trauma rapporteert, in staat zijn tot
cognitieve vermijding van bedreigende stimuli en in hun identiteit die wel
herinneringen rapporteert aan meegemaakt trauma, niet in staat zijn tot
vermijding van bedreigende stimuli. Om de diverse stadia van
informatieverwerking in kaart te brengen, zullen diverse experimentele taken
worden gedaan, waaronder aandachtstaken en geheugentaken.

Het doel van de huidige studie is om in de dissociatieve identiteitsstoornis
identiteit-specifieke cognitieve vermijding te onderzoeken.

Quasi-experimenteel design

Patienten zullen worden getest op 3 tijdstippen op de instelling van
behandeling. Non-klinische pp wprden getest in een lab aan de Rijksuniversiteit
Groningen. hen wordt gevraagd cognitieve (computer)taken uit te voeren (met
name geheugen- en aandachtstaken), een aantal vragenlijsten in te vullen, en
speekselmonsters te geven.