Optimaliseren van diagnostiek van Ischemische Colitis (IC)

Ischemische Colitis (IC) is de meest voorkomende vorm van gastrointestinale
ischemie. IC bedraagt ongeveer de helft van alle gevallen van gastrointestinale
ischemie. Bij IC is er sprake van inadequate bloedstroom naar het colon dat
leidt tot ontsteking van een deel van de colon. Bij meerendeel van de gevallen
(80-85%) gaat het om niet gangreneuze vorm, echter in een klein deel van de
gevallen gaat het om gangreneuze ontsteking (15-20%) [2]. De oorzaak van een
episode van IC is vaak een niet obstruerende, low flow state, waarbij het colon
inadequaat bloedtoevoer krijgt waardoor het aanbod van zuurstof niet voldoet
aan de vraag. IC komt vaak post operatief voor na aorta-iliacale ingrepen,
tijdens episodes van shock, hartritmestoornissen, nierfalen, vasculitiden,
coagluopathieen en bij gebruik van vasoconstrictieve medicatie. [1,2]. Het hele
colon kan aangedaan zijn, echter flexura lienalis, colon descendens en het
sigmoid zijn regio's die het meest worden aangedaan. Op dit moment bestaat er
geen gouden standaard voor het stellen van de diagnose IC. De diagnose wordt op
dit moment gesteld op grond van endoscopische afwijkingen en histologische
analyse van het weefsel. Echter, de afwijkingen bij endoscopie en histologie
kunnen aspecifiek zijn waardoor het lastig wordt om de diagnose in een vroeg
stadium vast te stellen. [1,2].
Nieuwe diagnostische methodes die een toegevoegde waarde kunnen hebben naast de
gangbare diagnostiek zou de diagnostiek van IC kunnen optimaliseren. Het is
reeds mogelijk om via endoscopische technieken de zuurstof saturatie van maag-
en darmslijmvlies te meten. De saturatie van het slijmvlies lijkt een directe
relatie te hebben met de algehele doorbloeding van maag en darm. De slijmvlies
saturatie wordt tijdens ileocolonoscopie gemeten met behlup van Visibe Light
Spectroscopy (VLS). Friedland et al. [13] beschreef de slijmvlies saturaties in
het colon van 40 gezond eproefpersonen. Hiernaast willen we door middel van
weefselafname de moleculaire veranderingen bepalen die door ischemie optreden.

Doel: Het evalueren en ontwikkelen van nieuwe diagnostische technieken om de
diagnostiek van IC te verbeteren.

Primaire doel: het bepalen van de toegvoegde waarde van slijmvlies saturatie
meting naast routine endoscopie en histologische analyse bij de diagnostiek van
IC.

Secundaire doel: het bepalen van toegevoegde waarde van hypoxie gemedieerde
moleculaire veranderingen naast de routine histologische analyse.

1: Slijmvlies saturatiemetingen

Tijdens ileocolonoscopie wordt slijmvlies saturatie gemeten op 7 vooraf
gedefinieerde plaatsen in het colon, namelijk coecum, flexura hepatica, colon
transversum, flexura lienalis, colon descendens, rectosigmoid en rectum). De
slijmvlies saturatie wordt gemeten met behulp van VLS door het verschil te
meten in de absorptiespectra van geoxygeneerd en gedeoxygeneerd hemoglobine in
de mucosale capillairen. Bij aanwezigheid van mucosale laesies wordt er
slijmvlies saturatie gemeten van de laesies en van het gezonde stuk colon
ernaast. Door deze slijmvlies saturatie meting duurt de ileoolonoscopie 5
minuten langer.

2: Hypoxie gemedieerde moleculaire veranderingen

In iedere patient wordt routinematig weefsel afgenomen van de plaats van
laesie(s). Hiernaast wordt er extra weefel afgenomen van het gezonde stuk colon
naast de laesie(s) en van flexura lienalis en het rectosigmoid. Van de laatste
twee plekken wordt er ook weefsel afgenomen in afwezigheid van laesies. Van
iedere lokatie wordt er 4 biopten afgenomen: 2 ervan wordt gefixeerd in
formaline en 2 snap-frozen bewaard. The twee coupes gefixeerd in formaline
worden gebruikt om hypoxie gemedieerde eiwitten zoals HIF-1 alfa, iFABP of
GLUT-1 me tbehulp van immunohistochemie of FISH techniek. De biopten die
snap-frozen zijn gefixeerd worden gebruikt ter isolatie van RNA en eiwitten.
Dit wordt gebruikt om de mate van expressie te bepalen in normale mucosa,
normaal ogende mucosa bij patienten met IC en de beschdigde mucosa bij
patienten met IC of colitis door andere oorzaken.

Patienten die meedoen aan het onderzoek lopen niet een groter risico. De
patient merkt zelf niets van zuurstof saturatie meting, behalve dat het
onderzoek 5 minuten langer duurt. Patienten worden standaard gesedeerd tijdens
ileocolonoscopie met midazolam en fentanyl en zullen dus de verlengde duur van
scopie niet merken. De kans op een complicatie zoals bloeding of perforatie is
klein.