De effectiviteit van een psycho-educatief programma voor kinderen die getuige/slachtoffer zijn van huiselijk geweld.

Kinderen die huiselijk geweld hebben meegemaakt, als getuige en/of als
slachtoffer, lopen een verhoogde kans op het ontwikkelen van emotionele- en
gedragsproblemen en post traumatische stress symptomen. Op zijn minst 100.000
kinderen hebben in Nederland per jaar met huiselijk geweld te maken. Hoewel er
wel psycho-educatieve programma's voor deze kinderen zijn ontwikkeld zijn deze
nog niet eerder in een randomized controlled design getoetst.

Het evalueren of en zo ja, in welke mate kinderen profiteren van deelname aan
het psycho-educatieve programma "En nu ik...!".

Gerandomiseerde klinische trial met een voormeting in de experimentele groep en
in de controle-groep bij de start van het programma (T!), een nameting na
afloop van het programma (T2, negen sessies, drie maanden na T1), en een
follow-up meting in beide groepen na zes maanden (T3, negen maanden na T1).

Kinderen en ouders die deelnemen aan het onderzoek worden random toegewezen aan de interventie-conditie, waarin zij het programma "En nu ik...!" volgen of de controle-conditie, waarin zij het programma "Jij hoort erbij" volgen. Beide programma's zijn opgebouwd uit negen bijeenkomsten van 1,5 uur voor de kinderen, met parallelle bijeenkomsten voor de niet-gewelddadige ouder. In het programma "En nu ik...!" wordt expliciet aandacht aan het geweld besteed. In het programma "Jij hoort erbij" wordt dezelfde structuur als in de interventie-groep gevolgd, maar wordt het huiselijk geweld niet besproken en ligt de nadruk op gezamenlijke (spel)activiteiten.

Het psycho-educatieve *En nu ik*!* wordt al meer dan tien jaar gegeven op
verschillende locaties in Nederland en lijkt geen risico*s met zich mee te
brengen. Kinderen zouden deelname aan het onderzoek eventueel als enigszins
belastend kunnen ervaren, aangezien bij de bijeenkomsten en in de vragenlijsten
het huiselijk geweld ter sprake komt. De afname van de verschillende
vragenlijsten gebeurt echter onder begeleiding van getrainde begeleiders en
wanneer de afname voor het kind te belastend lijkt, kan er voor gekozen worden
de afname (tijdelijk) te stoppen. In ander onderzoek naar de effectiviteit van
een soortgelijk programma ervaarden kinderen geen negatieve gevolgen van het
invullen van de vragenlijsten.
In de groep hoeven kinderen niet te praten over het geweld als ze dat niet
willen en kunnen er ook voor kiezen alleen te luisteren. De ervaring lijkt uit
te wijzen dat kinderen het prettig vinden te merken dat zij lotgenoten hebben
en plezier halen uit de gezamenlijke activiteiten per bijeenkomst. Kinderen die
deelnemen aan het onderzoek worden gedurende deze periode goed in de gaten
gehouden, zodat zij tijdig verwezen kunnen worden naar meer individuele
hulpverlening. Kinderen die ingedeeld zijn in het controle-programma kunnen zes
maanden na afronding hiervan deelnemen aan het programma *En nu ik*!*.
Praktijkervaring wijst uit dat kinderen in beide groepen plezier beleven aan
deelname aan het programma en na afronding minder gedragsproblemen lijken te
vertonen. Onbekend is nog welk programma kinderen het beste leert om te gaan
met hun ervaringen. Zaak is nu uit te zoeken welk programma kinderen het beste
helpt.