De relatie tussen slaap kwaliteit en glucoregulatie in patienten met type 1 diabetes mellitus (met een speciale focus op de rol van de huid temperatuur in relatie met slaap)

Type 1 diabetes mellitus (DM1) wordt veroorzaakt door destructie van B-cellen
van de pancreas, wat resulteert in absolute insuline deficientie.
Intensieve behandeling is essentieel voor een optimale glucoseregulatie, omdat
diabetische complicaties samenhangen met langdurige hyperglycemie. Intensieve
behandeling met insuline in combinatie met regelmatige zelfcontrole van de
bloedsuikerspiegels verbeteren de glucosestofwisseling wezelijk, maar geheel
wordt deze helaas niet. Dit blijkt uit de verhoogde HbA1c waarden, die ook
bestaan bij zo goed mogelijk ingestelde diabetes patienten.
Er is een relatie tussen slaapkarakteristieken en metabole regulatie. Een
verminderde slaapduur en/of slaap kwaliteit lijkt samen te hangen met glucose
intolerantie en een reductie in the acute insuline respons op glucose in
gezonde vrijwilligers
Een verminderde slaap kwaliteit is ook een significante predictor van HbA1c
waarden in patienten met DM1. De verstoring van de slow-wave sleep (SWS) lijkt
verantwoordelijk te zijn voor de negatieve effecten van slaap op het
glucosemetabolisme.
Er is weinig bekend over slaap patronen in patienten met type 1 diabetes
mellitus. Een recente studie toonde een veranderde slaap architectuur in
patienten met DM1 onder non-hypoglycemische omstandigheden. Deze patienten
bleken een minder diepe slaap gedurende de 1e helft van de nacht te hebben.
In gezonde controles, is er een relatie tussen slaap en het thermoregulatie
systeem. De circadiane ritmes van de core body temperature (CBT) en
huidtemperatuur zijn gerelateerd aan de slaap-waak cycles. Het circadiane ritme
van de CBT wordt gekarakteriseerd door een lage temperatuur tijdens de nacht en
een hoge temperatuur overdag. De afname in CBT in de avond wordt bereikt door
warmteverlies via de huid. Hierdoor is de huidtemperatuur hoger gedurende
slaap, een omgekeerd ritme dan die van de CBT.

Er wordt verondersteld dat autonome veranderingen in huidtemperatuur de
neuronale activiteit van thermosensitieve neuronen in de preoptic area/
anterior hypothalamus (POAH) beinvloeden,welke op hun beurt alertheid en slaap
reguleren. Een relatief hoge temperatuur van de distale huid (handen,voeten)
in vergelijking met de proximale huid is gerelateerd met het proces 'in slaap
vallen'. M.a.w. een hogere distal-to-proximal gradient) (DPG) positieve invloed
op begin van de slaap.
Een lagere CBT en toegenomen huid temperatuur zijn geassocieerd met een kortere
slaap latentie, minder lichaamsbewegingen tijdens slaap en een toename in stage
3 van de non-REM(NREM) slaap. Deze bevindingen laten zien dat de
lichaamstemperatuur, en dan voornamelijk de huidtemperatuur, belangrijk is voor
de SWS. Een

Deze bevindingen zijn belangrijk voor patienten met type 1 diabetes mellitus
omdat in deze patienten de distale temperatuurregulatie vaak gestoord is
tijdens slaap, zelfs in de patienten zonder polyneuropathie. Polyneuropathie
verergert dit probleem. Aan de ene kant, zal sensorische zenuwschade de
afferente informatie van huidtemp naar hypothalame gebieden verstoren. Aan de
andere kant verstoort visceromotor zenuwschade de vasomotor en sudomotor tonus,
welke noodzakelijk zijn om de huidtemp onder controle te krijgen.

Als patienten met DM1 voor en tijdens slaap een andere huidtemp regulatie
hebben , kan dit hun slaap verstoren en hierdoor de glucoseregulatie.

Het bestuderen bij personen die lijden aan DM1 van:

• de relatie tussen slaap karakteristieken en de glucoseregulatie (HbA1c)
• de relatie tussen CBT / huidtemperatuur en slaapkarakteristieken
• Bepalen of polyneuropathy de relatie tussen huidtemperatuur en
slaapkarakteristieken tijdens slaap veranderd.

De studie bestaat uit een dagdeel in het ziekenhuis, overige metingen vinden
thuis plaats.

- Polyneuropathie door middel van "De "Thermal Sensory Analyzer" (TSA) en de
modified Toronto Clinical Neuropathie scale (mTCNs). Duurt ongeveer 15 minuten

- Subjectieve slaap/vermoeidheid: door middel van 3 slaapvragenlijsten en een
SART test

- Hierna zullen 9 iButtons worden bevestigd door de onderzoeker om distale en
proximale huidtemperatuur te kunnen meten. De iButtons zullen 3 dagen gedragen
worden. De onderzoekspersonen worden gevraagd een dagboek bij te houden.

- Voor het meten van de core body temperatuur wordt de proefpersonen gevraagd
om thuis een JONAH capsule in te nemen ('eetbare thermometer). Na het eten van
deze capsule worden de patienten gevraagd alleen dranken te drinken van 37
graden en ook eten te laten verwarmen / afkoelen tot 37 graden. De capsule
heeft een transmissie tijd van ongeveer 12-48 uur.

- De patienten en gezonde controles worden gevraagd een Actiwatch te dragen
gedurende 7 dagen en een dagboek bij te houden voor de periode dat ze deze
dragen.

- De patienten met DM1 worden gevraagd om een onderhuidse glucose sensor te
dragen gedurende 5 dagen

- Aan het eind van de studie selecteren we 2 groepen van 10 patienten met
DM1, met extremen in PSQI scores, welke een Polysomnografie (PSG) krijgen om te
kijken wat de relatie is tussen objectieve slaapparameters en glucoseregulatie
en temperatuur

•At the end of the study we will select two subgroups of 10 patients with DM,
with extremes in PSQI scores ,who will underwent a polysomnography (PSG) to
assess the relation between glucoregulation and thermoregulation with the
objective sleep parameters.

Geen