Het verschil in diagnose tussen artsen bij acute buikpijn en de rol van beslismodellen

Acute buikpijn is een vaak voorkomende klacht in de spoedeisende geneeskunde.
Omdat de onderliggende oorzaak levensbedreigend kan zijn is een snelle
evaluatie nodig om een accurate diagnose te stellen, incluis de juiste keuze
van beeldvormende technieken. Anamnese en lichamelijk onderzoek zijn zeer
afhankelijk van de beoordelaar, dus rijst de vraag: wie kan het beste de
patiënt met acute buikpijn onderzoeken? In de huidige situatie worden bijna
alle patiënten onderzocht door arts-assistenten van de chirurgie of
spoedeisende hulp(SEH)-artsen . Voor zover ons bekend, zijn er geen studies die
het verschil tussen chirurgen en arts-assistenten/SEH-artsen beschrijven wat
betreft de accuratesse van de (voorlopige) diagnose. Beslismodellen kunnen de
diagnostische accuratesse vergroten. Wij hebben evidence based beslismodellen
voor appendicitis en diverticulitis ontwikkeld omdat dit de meest voorkomende
oorzaken van acute buikpijn zijn. Voordat deze beslismodellen op grote schaal
gebruikt kunnen worden, moet het effect op de accuratesse en de zekerheid van
de diagnose geëvalueerd worden. Herhaalde laboratorium testen zijn bruikbaar om
appendicitis te diagnostiseren. De invloed van herhaalde metingen van
Leucocyten, CRP en procalcitonin op de accuratesse van de diagnose bij acute
buikpijn is daarentegen niet bekend. De voorspellende waarde van procalcitonine
voor veel voorkomende diagnosen is ook niet bekend.

Het voornaamste doel van dit onderzoek is het evalueren van de verschillen in
accuratesse van de diagnose tussen chirurgen en arts-assistenten/SEH-artsen.
Daarnaast wordt de invloed van het gebruik van beslismodellen voor appendicitis
en diverticulitis vastgesteld. Secundaire doelen behelzen het evalueren van de
invloed van herhaalde bloedbepalingen op de accuratesse van de diagnose en de
voorspellende waarde van procalcitonine voor veel voorkomende diagnosen bij
acute buikpijn.

Deze studie is opgezet als een prospectieve cohortstudie.

Grote risico's of voordelen zijn niet te verwachten bij deelname aan deze
studie. De belasting van patiënten bestaat uit een extra lichamelijk onderzoek
door een chirurg en een extra bloedafname.