De effecten van percutane aortaklepvervanging op de linkerventrikelfunctie en kransslagaderdoorbloeding

De precieze effecten van een percutane aortaklepvervanging (PAVR) op de
linkerventrikelfunctie (LVF) en coronaire hemodynamiek (CH) zijn nog niet
bekend. In de literatuur is bij chirurgische en percutane aortaklepvervangingen
een verbetering geobserveerd van de LVF door middel van niet-invasieve
metingen, te weten echocardiografie of CT/MRI van het hart. Ook is verbetering
van de CH beschreven na chirurgische en percutane aortaklepvervangingen, door
middel van non-invasieve (echocardiografische) metingen. Invasief gemeten
effecten van een PAVR op de LVF en CH zijn nooit eerder beschreven, ondanks dat
hiermee de effecten direct en op een betrouwbare manier verkregen kunnen
worden. Daarnaast zijn de non-invasief gemeten effecten op de LVF en CH van een
PAVR nooit eerder vergeleken met die van een vergelijkbare groep patiënten die
een chrirurgische aortaklepvervanging ondergaat.

Het belangrijkste doel de studie is het bestuderen van de korte en lange
termijn effecten van een PAVR op LVF en CH, door middel van invasieve en
niet-invasieve metingen en waar mogelijk deze te vergelijken met een
chirurgische aortaklepvervanging.

Het betreft een single center observationele studie, waarin de effecten van een
PAVR en chirurgische aortaklepvervanging op LVF en CH worden onderzocht.

De belasting en risico's van het onderzoek zijn gerelateerd aan de invasieve LV
druk-volume en simultane coronair flow metingen die periprocedureel verricht
worden vlak voor en na de transfemorale PAVR. Ongecompliceerde LV druk-volume
metingen zijn in het kader van andere studies in het AMC en elders verricht.
Invasieve coronair flow metingen worden regelmatig in het kader van de
patiëntenzorg verricht.
Het voordeel van het onderzoek ligt gelegen in het feit dat er een beter
inzicht verkregen wordt over de mechanismen van LVF verbetering na PAVR. Deze
kennis kan worden overgedragen aan andere (interventie)cardiologen om de
behandeling van hoog risico patiënten met PAVR te verbeteren. Als bovendien
blijkt dat deze hemodynamische effecten van een PAVR tenminste vergelijkbaar
zijn met die van conventionele therapie (openhartoperatie), dan is dat een
verdere stap richting uitbreiding van de percutane methode naar laagrisico
patiënten. Een ander voordeel van deelname aan de studie is dat door verbeterde
follow-up eventuele problemen in een vroeg stadium aan het licht kunnen worden
gebracht, die dan bijtijds kunnen worden behandeld.