De relatie tussen het ervaren van sociale steun en coping- en hechtingsstijlen bij patiënten met kanker

Kanker is een ernstige ziekte die mogelijk levensbedreigend is. Diverse
wetenschappelijke studies geven aan dat een goede sociale ondersteuning in deze
belastende levenssituatie van groot belang is voor het gevoel van fysiek en
emotioneel welbevinden. Een probleem hierbij is dat niet alles wat door de
omgeving als steunend bedoeld wordt ook door de patiënt als steunend wordt
ervaren. Dit betekent dat sociale steun een belangrijke bron van steun kan zijn
bij ingrijpende levenservaringen als kanker, maar dat er tegelijkertijd nog
weinig bekend is over welke specifieke reacties nou als helpend en welke als
niet helpend ervaren worden. Meer kennis over de factoren die een rol spelen
bij hoe sociale steun ervaren wordt geeft zicht op patiëntengroepen die
mogelijk at risk zijn voor problemen met de aanpassing aan kanker en het
benutten van sociale steunbronnen.

het identificeren van factoren die een rol spelen bij hoe de patiënt
steun/reacties van anderen ervaart, indien geconfronteerd met kanker.

non-experimentele studie met fixed design. Het gaat om een diagnostische vraag,
waarbij er sprake is van kwantitatieve gegevensverzameling. Patiënten worden
gezien in de (sub)acute fase (4-6 weken na diagnose kanker). Er vindt 1
vervolgmeting plaats na 6 maanden.

de huidige studie is non-invasief en bestaat uit een vragenlijstonderzoek (5
vragenlijsten). Om de proefpersonen niet onnodig te belasten is gekozen voor
weinig belastende en kortdurende vragenlijsten. Afname van de vragenlijsten zal
maximaal een uur in beslag nemen. Afname vindt plaats op een moment dat patiënt
sowieso voor een afspraak met de oncologieverpleegkundige in het ziekenhuis
moet zijn (al dan niet ook voor behandeling). Er hoeft dus geen extra afspraak
voor het vragenlijstonderzoek gepland te worden. Er zijn geen noemenswaardige
geestelijke risico*s verbonden aan het onderzoek. Daarnaast interfereert het
onderzoek niet met lopende behandelingen.