Vergelijking van thromboelastometrie met klassieke coagulatietesten in de cardiochirurgische setting

Patienten die een cardiothoracale ingreep ondergaan lopen het risico op
dusdanig perioperatief bloedverlies dat er stollingsstoornissen ontstaan.
Optimaal perioperatief management van de stolling is daarvoor van groot belang
om postoperatieve complicaties ten gevolge van ernstig bloedverlies te
voorkomen.
Het VUmc heeft recentelijk een thromboelastometer (ROTEM) geplaatst in de
operatiekamers en de intensive care om point-of-care monitoring van
perioperatieve veranderingen in de stolling mogelijk te maken. De eerste stap
die nodig is voor het implementeren van deze techniek in de klinische routine
is het valideren van de ROTEM door middel van het vergelijken van ROTEM
uitslagen met klassieke stollingstesten zoals de activated partial
thromboplastin time (aPTT), prothrombin time (PT) en Clauss test voor evaluatie
van fibrinogeen. De hier voor u liggende observationele studie heeft dan ook
als doel om de ROTEM uitslagen systematisch te vergelijken met de uitslagen van
de klassieke stollingstesten om daarmee de waarde van thromboelastometrie in de
perioperatieve en postoperatieve setting te bepalen.

Vergelijking van thromboelastometrie en klassieke coagulatietesten voor
perioperatieve evaluatie van stollingsstoornissen in patienten die
cardiothoracale chirurgie ondergaan.

Observationele, monocenter klinische studie

Bloed zal worden afgenomen via een intra-arteriele catheter die standaard wordt
geplaatst voorafgaand aan een cardiochirurgische ingreep. De bloedafname zal
daarom niet resulteren in additionele belasting voor de patient. Patienten met
anemie (< 5.5 mmol/l) zullen niet worden geincludeerd om te voorkomen dat de
bloedafnames tot een te laag Hb leiden.