Meten van de natuurlijke leerprocessen bij het leren gebruiken van een bovenste extremiteit prothese simulator

Mensen krijgen na een amputatie van de bovenste extremiteit vaak een prothese
aangemeten, maar gebruiken deze prothese niet vaak in het dagelijks leven, mede
door een lage mate van functionaliteit (Biddis and Chau, 2007; Dudkiewicz et
al., 2004; Kyberd et al., 1998; Plettenburg, 2002). Deze functionaliteit kan
verhoogd worden door training (Carter, Torrance and Merry, 1969; Lake, 1997;
Weeks, Anderson and Wallace, 2003). We verwachten dat door het verhogen van de
functionaliteit door training, dit het algemene gebruik van prothesen verhoogt.
De huidige trainingen die tijdens revalidatie in de revalidatiecentra worden
aangeboden zijn niet wetenschappelijk gefundeerd, maar alleen gebaseerd op
eigen ervaringen. Het hoofddoel van ons project is daarom om een evidence-based
trainingsprotocol te ontwikkelen voor prothesen voor de bovenste extremiteit,
waarbij we focussen op myoelectrische prothesen.

Maar voordat een evidence-based trainingsprogramma ontwikkeld kan worden,
moeten we eerst weten hoe patienten hun prothese leren gebruiken. Daarom moeten
de natuurlijke leerprocessen gepaald worden tijdens training. Het beschrijven
van de veranderingen in bewegingskarakteristieken tijdens het leren kan ons
aanknopingspunten geven waarop we kunnen focussen bij het ontwikkelen van het
trainingsprotocol.

Het meten van de natuurlijke leerprocessen die plaatsvinden tijdens het leren
bewegen met een prothese van de bovenste extremiteit.

Cohort analytic study

De proefpersonen worden in vier groepen verdeeld. Een groep traint direct grijpen, een groep traint indirect grijpen, een groep traint fixeren en een groep traint een combinatie van alle drie de taken.

Het experiment is niet-therapeutisch, de proefpersonen leren een prothese
simulator gebruik tijdens 5 trainingsessies en er zijn 4 test dagen. De
metingen zijn niet-invasief. Daarom zijn de risico's verwaarloosbaar.