Onderzoek naar toename van aderverkalking in de slagadervernauwing bij patiënten met een doorgemaakte beroerte.

De eerste stap in de preventie van een herseninfarct is het identificeren van
een groep patiënten met een verhoogd risico. Tot nu is de ernst van de stenose
in de halsslagader, veroorzaakt door aderverkalking, gebruikt om patiënten te
selecteren die baat kunnen hebben bij een chirurgische ingreep met als doel het
voorkomen van een beroerte.
De laatste 10 jaar is duidelijk geworden dat de samenstelling van de
aderverkalking in de halsslagader en de aanwezigheid van rupturen in de
aderverkalking belangrijker zouden kunnen zijn dan de ernst van de stenose bij
het ontstaan van een herseninfarct: aderverkalking die bestaat uit een ophoping
van veel vet zou makkelijk kunnen
scheuren (ruptureren) waardoor makkelijk deeltjes uit de aderverkalking of
stolsels kunnen losraken en in de hersenvaten kunnen komen, waar ze een
herseninfarct veroorzaken.
Ondanks deze hypothese, is er zeer weinig bekend hoe aderverkalking zich
ontwikkeld in de tijd. Dit komt omdat
we tot nu toe geen goede technieken hadden om de aderverkalking af te beelden.
Met een CT scanner kan tegenwoordig de bloedvaten in beeld worden gebracht. De
nieuwste scanners kunnen
zelfs de samenstelling van de aderverkalking en de aanwezigheid van rupturen
vaststellen.
Door een patiënt twee keer te scannen met een tussenpoos van drie jaar kunnen
we nu de veranderingen die
optreden in de aderverkalking vaststellen.

In dit onderzoek willen we aantal vragen beantwoorden:

1) Hoe vaak komt aderverkalking in de halsslagader voor bij patiënten met een
herseninfarct en wat is de
samenstelling van de aderverkalking en hoe vaak komen rupturen voor?
2) In hoeverre is de aderverkalking na drie jaar veranderd?
3) Kunnen veranderingen in de aderverkalking worden voorspeld met
risicofactoren (zoals roken, suikerziekte,
bloeddruk), de uitgangssituatie van de aderverkalking of factoren die te
maken hebben met de lokale
bloeddoorstroming?
4) Kan door analyse van de aderverkalking en veranderingen die optreden in de
loop van de tijd een groep patiënten
worden gevonden die een verhoogd risico hebben op een herseninfarct?

In het onderzoek willen we 300 patiënten met een beroerte, die reeds een CT van
de halsslagaderen hebben
ondergaan na drie jaar weer oproepen om een nieuwe CT te ondergaan. Hierdoor
kunnen we onderzoeken of er
verschillen zijn opgetreden. Van alle patiënten wordt elk jaar bij gehouden of
ze opnieuw een herseninfarct hebben
gekregen. Door de patiënten die een herseninfarct hebben gekregen te
vergelijken met patiënten die niet zo*n
infarct hebben gekregen kunnen we afleiden of er een bepaald type
aderverkalking is die een vergroot risico heeft
op een herseninfarct. Uiteindelijk moet het onderzoek leiden tot het
vaststellen of er patiënten zijn die baat hebben
bij preventieve maatregelen om een herseninfarct te voorkomen.

Patiënten worden schriftelijk uitgenodigd aan de studie deel te nemen. Deelname
betekent éénmalig een CTA met contrastvloeistof (10 min), direct aansluitend
aan de CTA een interview en vervolgens zullen de patiënten 4 jaar lang elk jaar
telefonisch benaderd worden waarbij enkele vragen over de gezondheidstoestand
zullen worden gesteld.
Er bestaat een zeer klein risico op overgevoeligheid voor contrast. Als de
patiënt daarmee bekend is kan de CTA niet plaastvinden. Bij personen met een
verhoogde kans op nierinsufficiëntie bestaat een verhoogd risico op contrast
geinduceerde nefropathie. Dit risico wordt ingeschat aan de hand van het
huidige klinische protocol. Zo nodig wordt de nierfunctie bepaald en worden
mensen met bestaande nierinsufficiëntie geëxcludeerd. Er is een beperkte
stralenbelasting die binnen de internationaal aanvaarde normen blijft.