Pathogenese, diagnostiek en complicaties van kinderuveitis

Uveitis op de kinderleeftijd is een visusbedreigende aandoening en onderscheidt
zich op verschillende fronten van uveitis bij volwassenen. De specifieke kennis
van oorzaken en behandeling van uveitis op de kinderleeftijd is vooralsnog vaak
onvoldoende beschikbaar in de literatuur omdat het relatief weinig voorkomt.

Ontwikkelen van diagnostiek methoden voor niet-infectieuze uveitis en het
histologisch onderzoeken van weefsel van iris en trabekelsysteem op de
aanwezigheid en de samenstelling van ontstekingsinfiltraat. Onderzoeken de
lange-termijn effecten van de behandeling van secundair glaucoom bij uveitis
met een glaucoom implant (tube). De resultaten van dit onderzoek zullen
bijdragen aan de diagnostiek , het ophelderen van de pathogenese en de betere
behandeling van kinderuveitis.

Wij zullen onderzoek verrichten naar de relatie tussen eiwitprofielen in het
voorste oogkamerwater (VOK) en het type niet infectieuze uveitis. De afdeling
virologie van het UMC heeft een toonaangevende rol op het gebied van
diagnostiek van voorste oogkamervocht van infectieuze uveitis in de wereld. De
helft van de oorzaken van uveitis is echter niet van infectieuze origine. Voor
specifieke groep van patiënten met niet infectieuze uveitis, zoals kinderen met
JIA-geassocieerde uveitis en intermediaire uveitis willen we ook een
diagnostische test van voorste oogkamervocht ontwikkelen. De reden is dat een
deel van de kinderen met JIA-geassocieerde uveitis nooit arthritis ontwikkeld
en momenteel nooit als zodanig gediagnosticeerd kunnen worden. Dit heeft
belangerijke implicaties voor de behandeling, met name voor de keuze van
immunosuppressiva. Bij kinderen met intermediaire uveitis wordt in het
merendeel van de gevallen nooit een oorzaak gevonden. Voor deze uveitis
entiteit bestaat nog geen diagnostische test.

Een andere goede manier om meer inzicht in de pathogenese van uveitis te
krijgen is histologisch onderzoek. Dit is binnen de oogheelkunde echter zeer
beperkt mogelijk gezien de delicate anatomie van het oog. Er zijn dan ook
nauwelijks histologische studies bekend van uveitis, behalve een paar van
geënucleëerde ogen in het eindstadium van de ziekte. Wij willen
weefselfragmenten van de iris en het corpus ciliare van patiënten met JIA
uveitis, die voor secundair glaucoom geopereerd worden, onderzoeken op
aanwezigheid en de samenstelling van het ontstekingsinfiltraatten. De
karakteristieken van de weefsels worden gerelateerd aan de diagnose en het
beloop van de intraoculaire ontsteking en de visuele prognose.

De langtermijn effecten van een glaucoom implant op het cornea endotheel bij
kinderen met uveitis en secundair glaucoom zullen worden onderzocht. Bij
glaucoomdrainage implants wordt een silicone buisje in de vooste oogkamer
geplaatst om het overtollige oogvocht af te voeren en zo de oogdruk te
reguleren. Het effect van zo*n buisje op het hoornvlies is onbekend. Bij deze
kinderen worden jaarlijks endotheelfoto*s gemaakt, dit hoort bij de standaard
follow-up van deze patiënten. Om de effecten van een glaucoom implant goed te
onderzoeken worden endotheelfoto*s jaarlijks ook bij een controlegroep gemaakt
(kinderen met uveitis en glaucoom die middels trabeculectomie zijn behandeld en
(kinderen met uveitis die niet eerder geopereerd zijn). Andere klinische
gegevens worden verzameld door middel van een statusonderzoek.

De behandeling en therapie van de patiënt blijft ongewijzigd. Alleen tijdens
een therapeutisch noodzakelijke glaucoom- of staaroperatie zal er materiaal
verzameld worden. Het oogvocht en eventuele weefselfragmenten, welke anders
weggespoeld worden, worden opgevangen tijdens de operatie. De operatie blijft
dus ongewijzigd. Indien de patiënt nog/al onder algehele narcose is, wordt een
buisje bloed afgenomen onder steriele omstandigheden. De patiënt merkt zo dus
niets van de ingreep dankzij de narcose. Bij patienten met uveitis die aan
glaucoom met een glaucoom implant zijn geopereerd en patienten zonder glaucoom
die niet eerder geopereerd zijn, worden 1 keer per jaar gedurende 3 jaar
endotheelfoto's gemaakt. Een endotheelfoto is een pijnloos, niet invasief en
niet belastend onderzoek die ongeveer 5 minuten extra kost. Bij het maken van
de foto moet het kind op een stoel zitten met de kin in de steun, waarbij het
naar een groen puntje kijkt. Het apparaat maakt op dat moment een foto van de
sterk uitvergrote endotheelcellen. Er wordt geen gebruik gemaakt van licht of
geluid waarvan het kind zou kunnen schrikken.