Het screenen van gezonde zwangeren van een eenling, op een korte cervixlengte

Spontane vroeggeboorte is de belangrijkste oorzaak van perinatale sterfte in de
Westerse wereld. Hoewel het al bekend is dat met het meten van de cervixlengte
bij zwangeren in de 20 tot 22e week, men vrouwen kan vinden die een verhoogd
risico op vroeggeboorte hebben, is er nog geen effectieve behandeling voor
handen tot vrij recent. Voorts zijn er nog geen richtlijnen voor juiste
afkapwaarden van de cervixlengte. In augustus 2007 werd door Fonseca et al. in
de New England Journal of Medicine gepubliceerd dat het risico op vroeggeboorte
bij zwangeren met een korte cervix kon worden gereduceerd met 50%, door ze te
behandelen met progesteron. Helaas was er echter (nog) geen statistisch
significant effect op neonatale uitkomst, hoogstwaarschijnlijk door onvoldoende
statistische power.

Evalueren of een screeningsprogramma, waarbij de cervixlengte wordt gemeten om
zwangeren te vinden die een verhoogd risico op vroeggeboorte hebben, kosten
effectief is. De zwangere vrouwen met een korte cervixlengte zal worden
gevraagd deel te nemen aan de Triple P treat studie, waarin onderzocht wordt of
behandeling met progesteron effectief is.

Multicenter observationele cohort studie.

We verwachten niet dat patienten het meten van de lengte van hun baarmoedermond
als belastend ervaren. Patienten die blijken een korte baarmoedermond te
hebben, hebben een grotere kans op vroeggeboorte. Zij zullen worden gevraagd
deel te nemen aan een vervolg studie (Triple P treat study) waarbij gekeken
wordt of progesteron kan helpen het risico op vroeggeboorte bij zwangeren met
een korte baarmoedermond te verkleinen.