Behoud van resultaat na revalidatie bij een beenamputatie; een exploratieve cohort studie naar terugval in (fysiek) functioneren.

De revalidatie van mensen met een beenamputatie richt zich op het zelfstandig
functioneren in de thuissituatie. Tijdens de revalidatieperiode probeert het
behandelteam dit doel te bereiken door toe te werken naar een zo optimaal
mogelijk (fysiek) functioneringsniveau. Echter de clinici uit de
revalidatiepraktijk hebben de zorg dat de patienten na ontslag terugvallen in
functioneren. Deze zorg richt zich met name op de groep oudere
amputatiepatienten. Het probleem is dat deze zorg over het behoud van resultaat
nog niet geobjectiveerd is. De huidige klinimetrie kan de zorg van de
professionals niet bevestigen noch wegnemen.

De wetenschappelijke literatuur kan maar weinig verheldering bieden. De meeste
onderzoeken naar het functioneren van amputatiepatienten zijn gericht op het in
kaart brengen van het niveau van functioneren op een bepaald tijdstip na de
amputatie. Daarbij wordt de uitkomst niet gerelateerd aan het niveau van
functioneren bij ontslag uit het revalidatiecentrum. De weinige onderzoeken
waarbij zowel het niveau van functioneren bij ontslag en bij een follow-up
meting wordt onderzocht laten tegenstrijdige resulaten zien:stabilisatie na
twee maanden danwel terugval na zes maanden. Het verschil in duur van de
follow-up en de variatie in gebruikte meetinstrumenten zijn slechts enkele
verklaringen die dit verschil zouden kunnen bepalen. Naast het feit dat de
wetenschappelijke literatuur geen duidelijkheid kan geven over het behoud van
resultaat van het fysieke functioneren met een amputatie na revalidatie, wordt
ook geen richting gegeven aan het toe te passen design en/of gebruik van
meetinstrumenten.

Om te toetsen of de professionals juist zitten met hun zorg en om inzicht te
krijgen in de factoren die van invloed zijn op het behoud van resultaat wordt
dit exploratieve onderzoek opgezet.

De onderzoeksresultaten kunnen worden gebruikt voor het verbeteren van het
bestaande behandelprogramma. De aanname daarbij is dat de geidentificeerde
factoren die van invloed zijn op behoud van resultaat in de behandelpraktijk
geintegreerd kunnen worden, waardoor de patient beter voorbereid is op het
functioneren thuis. Daarnaast biedt dit onderzoek de professionals zicht op
welke meetinstrumenten zij kunnen gebruiken om hun handelen evidence based te
kunnen evalueren.

Het doel van dit onderzoek is tweeledig:
1) Objectiveren of er sprake is van terugval in fysiek functioneren bij
patienten met een beenamputatie na ontslag uit het revalidatiecentrum.
2) In kaart brengen welke factoren volgens de patient van invloed zijn op het
behoud van resultaat.

Centrale vraagstellingen daarbij zijn:
1) Is er sprake van terugval in functioneren na ontslag uit het
revalidatiecentrum bij patienten met een beenamputatie?
2) Welke factoren zijn van invloed op het behoud van resultaat danwel terugval
in functioneren?

Het onderzoeksdesign is een exploratieve cohort studie. Er is gekozen voor dit
design, aangezien er geen eerdere vergelijkbare studies hebben plaatsgevonden
waardoor er geen zicht is op de verwachte effecten. Het onderzoek zal gebruik
maken van kwantitative onderzoeksmethodologie als het gaat om de beantwoording
van de eerste, primaire onderzoeksvraag. Met behulp van twee fysieke testen,
bewegingsregistratie en twee vragenlijsten wordt het fysiek functioneren bij
ontslag (T0) en na drie (T1) en zes maanden (T2) na ontslag gemeten.

Voor beantwoording van de tweede onderzoeksvraag wordt kwalitatieve
onderzoeksmethodologie ingezet. Middels een semi-gestructureerd interview
worden amputatiepatienten bevraagd op de factoren die zij van belang achten
voor behoud van resultaat.

De testen die voor dit onderzoek gebruikt worden zijn speciaal ontwikkeld voor
amputatiepatienten en sluiten bovendien nauw aan bij de normale actieradius van
een amputatiepatient. Hierdoor lopen de proefpersonen geen risico door deelname
aan dit onderzoek.
De patient zal echter wel extra tijd in dit onderzoek steken. Door de metingen
te plannen tegelijkertijd met de bezoeken aan het revalidatiecentrum en de
controlebezoeken op de OIM wordt geprobeerd de extra tijdsinvestering te
beperken door geen extra reistijd aan de patient te vragen.