Posttraumatische hypofyse dysfunctie bij kinderen

- Panhypopituarisme is een mogelijke complicatie van traumatisch hersenletsel
bij volwassenen en kinderen.
- Bewijs voor pathologie bestaat voor zowel voor hypothalamusbeschadiging als
voor
hypofysebeschadiging, maar is niet apart bestudeerd bij kinderen.
- Hypofyse dysfunctie kan optreden na zowel ernstig als matig traumatisch
hersenletsel.
- GH deficientie was aanwezig bij 85% van de gepubliceerde casussen, daarbij
regelmatig geassocieerd met TSH , ACTH en GnRH deficientie.
- Hypofyse dysfunctie wordt gewoonlijk pas jaren na het oorspronkelijk trauma
gediagnosticeerd.
- Pubertas praecox is een complicatie van TBI, maar waarschijnlijk zeldzaam.
- Tot nu toe is geen HHD na TBI gemeten op landelijk niveau.

Primair
1. De incidentie van posttraumatische hypothalamus-hypofyse dysfunctie (HHD)
bij zuigelingen en kinderen in Nederland.
2. Risicofactoren identificeren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van
posttraumatische HHD bij kinderen, om zo de
tijd tussen optreden en diagnose voor toekomstige patienten te verkorten.

Secundair
1. Is hypofyse dysfunctie leeftijd gerelateerd?
2. Is hypofyse dysfunctie gerelateerd aan het ongeval?
3. De correlatie tussen late post-traumatische HHD en trauma parameters (soort
trauma, Glascow Coma Scale,
complicaties zoals hersenoedeem, verhoogde intracraniele druk.)
4. Het effect van de aanwezigheid van late post-traumatische hypofyse
dysfunctie op de lichamelijke en cognitive
ontwikkeling van kinderen.
5. De voorspellende waarde van vroege hypofyse hormoon afwijkingen (1-6 dagen
na het trauma) op de klinische uitkomst.

Rationale:
Bij veel volwassenen met een TBI is een gedeeltelijke of gehele dysfunctie van
de hypofyse beschreven. Er is weinig bekend hierover bij kinderen. Sommige
data, meestal casus beschrijvingen, noemen endocriene deficientie bij kinderen
met een TBI.

De hypothese van dit onderzoek:
Hebben kinderen met een TBI een totale of gedeeltelijke hypofyse-dysfunctie?


Onderzoeksopzet:
Longitudinaal observationeel invasief onderzoek.
Follow up, gedurende een jaar, van kinderen( < 17 jaar) met traumatisch
hersenletsel. Vanaf de aanvang van het letsel tot een jaar daarna.

Eerste consult tijdens opname, daarna 2 polikliniek bezoeken.
De onderzoeken zijn zoals genoemd in het protocol, vragenlijsten en
bloedafnames. Een MRI na 1 jaar en een botleeftijd bepaling.
Een eerste standaard-MRI vindt plaats tijdens de Intensive Care periode. Alleen
kinderen met tekenen van HHD zullen een tweede MRI met contrastvloeistof
ondergaan. Dit zal een noodzakelijk onderzoek zijn, omdat in alle gevallen
verdere endocriene dysfunctie bepaling/diagnose nodig zal zijn. Dit is een
routine onderzoek bij alle kinderen met HHD, ook als het kind niet zou
deelnemen aan dit onderzoek.
Sommige kinderen zullen een roesje moeten krijgen voor een MRI, dit is ook
routine in ziekenhuizen. Zie protocol pagina 7 en verder.