Een fase IIIb, multi-centra studie met een dubbel-blinde placebo-gecontroleerde randomisatie periode van 12 weken, gevolgd door een open-label extensie fase voor de evaluatie van de veiligheid en effectiviteit van certolizumab pegol toegediend aan patiënten met active reumatoïde artritis.

Reumatoïde Artritis (RA) is een chronische systemische ontstekingsziekte. RA
wordt geassocieerd met een aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit. De ziekte
wordt gekarakteriseerd door een ontsteking in beweeglijke gewrichten die kan
resulteren in pijn, zwelling en schade aan het gewricht met vervorming en
progressieve beperkingen en vermindering van de kwaliteit van het leven van de
patiënt. Naar schatting lijdt ongeveer 1% van de wereldbevolking aan RA.

RA is moeilijk te behandelen: de ziekte is vaak onvoorspelbaar en huidige
toegepaste therapieën worden geassocieerd met verschillende niveaus van
efficiëntie en kunnen worden gerelateerd aan aanzienlijke toxiciteit. Voor de
behandeling van RA worden NSAIDs (non-steroidal anti-inflammatory drugs),
cyclooxygenase-2 (COX-2) selectieve remmers, corticosteroïden en ziekteverloop
beïnvloedende geneesmiddelen tegen reuma (disease-modifying antirheumatic drugs
=DMARDs) toegepast.

Aangezien steeds meer data aangeven dat het beter is om een agressievere
therapie zoals DMARD vroeger in het ziekteverloop in te zetten (evenals de
combinatie van DMARD therapieën) is er vraag naar efficiëntere en/of beter
verdraagbare therapieën. Een aanzienlijke toevoeging aan de RA therapieën is de
ontwikkeling van een nieuwe categorie van biologische DMARDs, met name tumor
necrosis factor alpha (TNFα) neutraliserende therapieën. Het is aangetoond dat
het pro-inflammatoire cytokine TNFα een centrale rol in RA speelt. Certolizumab
pegol (CZP) is een geconstrueerd, humaan, Fab* fragment antilichaam
geproduceerd in E. coli met humaan TNF specificiteit dat is geconjugeerd aan
polyethyleen glycol (PEG).

Combinatie therapie van traditionele DMARD en anti TNF middelen in patiënten
met een onvolledige respons op DMARD heeft aangetoond de ziekte-activiteit
aanzienlijk te verminderen, de lichamelijke functie te verbeteren, de
radiologisch waarneembare progressie te vertragen en klinische remissie te
induceren in vergelijking met DMARD monotherapie. Anti TNF therapie is daarom
een belangrijke vooruitgang in de behandeling van RA.

Certolizumab Pegol (CZP) is effectief in de behandeling in van RA in combinatie
met methotrexaat (MTX) of als monotherapie. Een gedetailleerde beoordeling van
CZP in combinatie met een groot aantal traditionele DMARD algemeen gebruikt in
de behandeling van patiënten met RA in de kliniek ontbreekt echter.

Er is onvoldoende data over CZP in patiënten die eerder met anti TNF middelen
behandeld zijn. Er is behoefte aan aanvullende data om de veiligheid en
effectiviteit van het wisselen tussen TNF antagonisten in de klinische praktijk
te documenteren voor behandelingsrichtlijnen na falende anti TNF therapie.

Het bepalen van de klinische response score gemeten volgens de American College
of Rheumatology opgestelde criteria voor de ACR20 (reductie van 20%)

Secundaire Doelen:
•Het bepalen :
Voor alle patiënten in week 12 en elke volgende 8 weken en tijdens de visite
voor voltooiing/vroegtijdige beëindiging van de studie:
- Klinische response score
- Vermindering van ziekte-activteit
- Bereiken van klinische remissie
Aanvullend in week 12:
- Verbetering in de individuele componenten van de ACR criteria
- Tijd tot bereiken van de ACR20
- European League Against Rheumatism (EULAR) response
Aanvullend elke 8 weken en tijdens de visite voor voltooiing/vroegtijdige
beëindiging van de studie:
- Verandering ten opzicht van baseline voor elke waarde van de individuele
componenten van de ACR criteria.

• Tolerantie en veiligheid van CZP therapie gedurende de eerste 12 weken van de
behandeling en gedurende de open-label behandeling extensie periode

• Het evalueren van de invloed van enkele karakteristieken (zoals beschreven in
het protocol) op de ACR20 score in week 12 en op aantal ongewenste bijwerkingen
(Adverse Events) met CZP therapie

Een fase IIIb, multicentrische studie met een 12 weken durende dubbel-blinde,
placebo gecontroleerde periode gevolgd door een open-label extensie fase.

Patiënten zullen 400 mg CZP toegediend krijgen in week 0, 2 en 4 en daarna elke 2 weken 200 mg CZP of placebo tot en met week 10. Vanaf week 12 zullen alle patiënten 200 mg open-label CZP om de week toegediend krijgen. Tijdens de dubbel-blinde fase zal de studiemedicatie in het ziekenhuis door het studieteam worden toegediend. In de open-label fase zullen patiënten geleerd worden zelf de medicatie toe te dienen. Patiënten die zelf de studiemedicatie kunnen toedienen en thuis over geschikte bewaarcondities beschikken mogen zelf thuis de studiemedicatie toedienen.

Belasting:
De belasting bestaat uit de subcutane injecties met studiemedicatie waarvoor de
patiënt het ziekenhuis om de week moet bezoeken gedurende de eerste 12 weken.
Na 12 weken mag de patiënt zichzelf thuis injecteren. In dit geval, hoeft de
patiënt slechts elke 8 weken het ziekenhuis te bezoeken.

Voordelen:
CZP 400 mg sc elke week is efficiënt gebleken in vermindering van de tekenen en
symptomen van RA and voorkomen van structurele schade aan de gewrichten. CZP
heeft een snel werkingsmechanisme zoals gebleken in 2 fase 3 studies.
Het voordeel van het C87094 protocol is de mogelijke beschikbaarheid in de
toekomst van een nieuwe behandeling van RA, met een mogelijke effectiviteit in
een bredere populatie van RA patiënten.

Risico*s:
CZP is een TNFα antagonist waarvan bekend is dat er een associatie bestaat met
infecties die behandeling vereisen en reactivatie van latente tuberculose. Er
is ook een verband gerapporteerd met de ontwikkeling van leukemie en lymfomen
(onbekend of er een causaal verband bestaat of dat er sprake is van een
verstorende factor). Andere ongewenste bijwerkingen die soms voorkomen in
patiënten behandeld met TNFα antagonisten zijn aangeboren hartafwijkingen,
medicijngeïnduceerde lupus, insulten, demyelinerende ziekten en pancytopenie.

Er is momenteel te weinig veiligheidsdata om te kunnen bepalen of CZP
behandeling ook geassocieerd zijn met deze AEs. Het C87094 protocol sluit
patiënten uit die een verhoogd risico hebben op dergelijke AEs.