Body Dysmorphic Disorder: Farmacologische toevoeging op uitdoving van angst in BDD; een gerandomiseerde, placebo gecontrolleerde dubbelblinde studie.

Body Dysmorphic Disorder (BDD)is een chronische en ernstige psychiatrische
stoornis met een prevalentie van 1-7% in the algemene populatie. Cognitieve
gedragstherapie is momenteel de behandeling van eerste keus voor BDD en helpt
patienten bij het veranderen van de cognities en gedrag. BDD gaat vaak gepaard
met een hoog aantal suicidepogingen, ernstige beperkingen in psychosociaal
functioneren en vermindering in dagelijks functioneren. Cognitieve
gedragstherapie richt zich op het veranderen van de negatieve waardering van
lichaamsbeeld en kerncognities, alsmede op uitdoven van geconditioneerde angst
door exposure. onderzoek in knaagdieren en mensen lieten zien dat acute
behandeling met D-cycloserine (DCS) , een partiele agonist van de NMDA-receptor
het leereffect en geheugenprocessen onderliggend aan uitdoven van angst
versterkt. Het toevoegen van DCS aan exposure therapie zou de uitkomst van BDD
behandeling kunnen verbeteren.

Het doel van het onderzoek is drievoudig. Ten eerste onderzoeken we of DCS
additie aan gedragstherapie het klinische effect van uitdoving van angst
versterkt en de BDD symptomen verbeterd. Onze hypothese is dat er verbetering
onstaat en tevens dat deze verbetering sneller in tijd is dan zonder de additie
van DCS. Ten tweede onderzoeken we de onderliggende pathophysiologische
mechanismes van angstuitdoving in BDDmet neuro-imaging onderzoek. De
hersenactiviteit van de amygdala en het cortico-striatale circuit zal in 50
patients voor en na citalopram en voor en na gedragstherapie bekeken worden
door middel van paradigmas gerelateerd aan uitdoving van angst door functional
magnetic resonance imaging (fMRI) . Tenslotte zullen we bekijken of DCS effect
heeft op leer- en geheugen-, alsmede op uitvoerende taken door middel van
neuropsychologisch onderzoek. Gebaseerd op onderzoek is onze hypothese dat DCS
fungeert als een prestatieversterker op de verschillende onderzoekstaken.

De onderzoeksopzet is een gerandomiseerde, dubbelblinde,
placebo-gecontrolleerde, vaste dosis studie .

De helft van de proefpersonen zal gerandomiseerd toegewezen woorden aan de DCS conditie. De andere helft aan de placeboconditite. Alle proefpersonen krijgen 24 weken gedragstherapie met exposuretherapie. Gedurende week 2-8 zal de studiemedicatie 30 min vooraf aan exposuretherapie gegeven worden.

Bijwerkingen van D-Cycloserine zijn beperkt gezien de lage dosering van de
studiemedicatie(50mg). Behoudens deze kleine kans op bijwerkingen kent het
onderzoek geen risico's. Gezien het verwachte therapeutische effect van kan het
onderzoek voordeel opleveren voor proefpersonen (snellere verbetering en lagere
drop-out).
Daarnaast kan het onderzoek meer inzicht bieden in de pathofysiologie van BDD
en leiden tot de toekomstige ontwikkeling van effectievere behandelmethoden.