Effecten van Interleukine-1 receptor antagonist op insuline gevoeligheid in patienten met diabetes mellitus type 1

Verminderde insuline gevoeligheid is het primaire defect in type 2 diabetes
mellitus en speelt eveneens een belangrijke rol in de pathofysiologie van type
1 diabetes mellitus. Door obesitas geinduceerde inflammatie lijkt een
belangrijke factor te zijn bij het ontstaan van insuline resistentie. Wanneer
diabetes eenmaal is ontstaan, is chronische hyperglycemie een bijkomende factor
bij het veroorzaken van insuline resistentie.

TNFalfa en IL-6 zijn de meest bekende pro-inflammatoire cytokinen die betrokken
zijn bij insuline resistentie. Maar ook voor IL-1 zijn er meerdere studies die
een positieve associatie vinden tussen IL-1 en obesitas. Verder induceert IL-1
insuline resistentie in humane adipocyten.

Eerder is het aangetoond dat blokkeren van IL-1 met anakinra bij type 2
diabeten leidt tot een betere glycemische controle. Een andere studie toonde
aan dat een anti-IL-1 antilichaam de glycemische controle bij muizen verbetert.

Alles bij elkaar tonen deze bevindingen dat blokkade van IL-1 zou moeten lijden
tot een verbeterde glucose controle. Wanneer dit getest zou worden in type 2
diabeten zou de blokkade van IL-1 potentieel gunstige effecten kunnen hebben
op de beta-cel en op de insuline gevoeligheid. Een direct effect op een van
beide mogelijkheden zou in theorie kunnen leiden to een indirecte verbetering
van de andere mogelijkheid door een vermindering van de glucose toxiciteit. In
type 1 diabeten zonder residuale beta-cell functie kan het effect van IL-1
blokkade op glucose controle alleen het directe resultaat zijn van verminderde
insuline resistentie.

Aantonen dat blokkade van IL-1 positieve effecten heeft op de insuline
gevoeligheid in type 1 diabeten zonder residuale beta cel functie.

Open label onderzoek waarbij 15 patienten met type I diabetes mellitus
gedurende 1 week worden behandeld met anakinra 100 mg/dag subcutaan.
Voorafgaand, direct na en 4 weken na de behandeling wordt de insuline
gevoeligheid bepaald door middel van een clamp onderzoek. Tevens wordt op
dezelfde tijdstippen als het clamp onderzoek een vetbiopt genomen.

interleukine-1 receptor antagonist (anakinra) eenmaal daags 100 mg gedurende 8 dagen

Het risico op ernstige bijwerkingen van de onderzoeksmedicatie is laag, zeker
gezien de korte periode waarin de medicatie wordt gebruikt. Verder is de
medicatie en de gebruikte dosering goedgekeurd door de EMA. Proefpersonen wordt
nadrukkelijk verzocht zich te melden bij koorts of andere klachten die mogelijk
verband zouden kunnen houden met de studie.

Met betrekking tot de diagnostische procedures (euglycemische
hyperinsulinemische clamp en vetbiopt) is er een ruime ervaring opgebouwd
binnen onze onderzoeksgroep en hier worden zelden tot nooit ernstige
complicatie van gezien.

De deelnemende proefpersonen wordt gevraagd een dagboek bij te houden en
driemaal het ziekenhuis te bezoeken. Dit betekent een redelijke tijdbelasting
voor de proefpersonen. Daarentegen staat dat het onderzoek slechts kort duurt.
Verder wordt er bij de proefpersonen driemaal bloed afgenomen en twee keer een
vetbiopt.