PET-scan onderzoek naar het in kaart brengen van hersenactiviteit bij patiënten met een cochleair implantaat en tinnitus.

Tinnitus is de perceptie van geluid in de afwezigheid van een fysieke
geluidsbron. Het kan alleen door de patiënt zelf gehoord worden. De prevalentie
van tinnitus is 4.4%-20% in de algehele populatie en 66%-100% in de populatie
patiënten die in aanmerking komen voor een cochleair implantataat. De
voornaamste hypothese in de pathogenese van subjectieve tinnitus is dat het
onstaat als een respons van het centrale auditieve zenuwstelsel op perifeer
gehoorverlies. Perifeer gehoorverlies zorgt voor een vermindering van de
afferente input naar de hersenstam. Dit resulteert mogelijk in een toename van
spontane neurale activiteit op verschillende niveaus in de auditieve hersenstam
en cortex. Hiervan wordt gedacht dat het tinnitus veroorzaakt. Eerdere
onderzoeken laten zien dat een cochleair implantaat in 40%-86% van de patiënten
die een cochleair implantaat krijgen een positieve invloed heeft op tinnitus.
Bij deze studie zullen we onderzoeken wat de invloed van een cochleair
implantaat is op de neurale activiteit in tinnitus gerelateerde hersengebieden
en zien of dit overeenkomt met de subjectieve tinnitus ervaring van patiënten.
Positron Emission Tomography (PET) is een beeldvormende techniek die gebruikt
kan worden voor het in beeld brengen van neurale activiteit in het menselijk
brein. Een PET scan kan op deze manier onderliggende mechanismes van tinnitus
generatie bij de mens identificeren. Gelabelde water (H215O) PET scans zijn,
met een halfwaarde tijd van 2 minuten, de PET-scans met de beste temporele
resolutie en zijn daarom het beste type PET-scan om veranderingen in coricale
activiteit mee te detecteren. Onze hypothese is dat subjectieve tinnitus
inhibitie door een cochleair implantaat zichtbaar is in een vemindering van
activiteit in het centrale zenuwstelsel. Deze hypothese zal bevestigd worden
wanneer wij zien dat het aanzetten van het cochleair implantaat resulteert in
een vermindering van H215O PET signalen vanuit corticale hersengebieden.

Meten van neurale activiteit in het centrale zenuwstelsel in tinnitus
gerelateerde hersengebieden bij patiënten met een cochleair implantaat en
chronische tinnitus en het bepalen van de relatie tussen deze neurale
activiteit en de subjectieve tinnitus beleving van patiënten.

Observationeel patiënt controle onderzoek

De hoeveelheid toegediend radioactief matheriaal (12 scans van 500
MegaBecquerel (MBq)) geeft een stralingsbelasting van ongeveer 5,6 milliSievert
(mSv) (International Commission on Radiological Protection 80). Ter
vergelijking: de natuurlijke stralingsbelasting in Nederland op grond van
straling uit de aarde, het heelal en de omgeving bedraagt volgens de gegevens
van het Rijksinstituut voor Milieuhygiëne (RIVM) ongeveer 1,7 mSv per jaar.
Conform de IRCP62 valt de stralingsbelasting van het voorstel voor de meensten
patiënten in categorie IIb, 1-10 mSv, klein tot matig risiconiveau.
Er zijn geen bijwerkingen bekend van H215O PET scans. Tijdens de scan is er een
minimale belasting van de patiënt; hij/zij wordt gevraagd 12x 2minuten stil te
liggen in de scanner. Het hoofd wordt geïmmobiliseerd. Voor en na elke scan
wordt de patiënt gevraagd de luidheid van zijn of haar tinnitus te scoren op
een schaal van 0-10.