'Surround inhibition' in dystonie: een TMS studie bij patienten met schrijfkramp.

Nederland kent 6000 patiënten met een primaire, c.q. geïsoleerde vorm van
dystonie. Een bekende en intrigerende vorm van primaire dystonie is
schrijfkramp, waarbij de dystonie in de arm zich alleen voordoet tijdens het
schrijven en niet bij andere taken; deze vorm is dus bijzonder taak-specifiek.

Wat er misgaat bij deze taak-specifieke dystonie is dat er veel meer spieren
van de arm en schouder actief zijn dan nodig is voor de schrijftaak. Normaal
heeft het centraal zenuwstelstel het zo geregeld dat de neuronen die behoren
bij de spieren die nodig zijn voor een taak worden gefaciliteerd, terwijl de
omliggende neuronen die behoren bij concurrende motorprogramma*s worden
geïnhibeerd. Dit fenomeen in het motore systeem heet *surround inhibition*. Hoe
de *surround inhibition* exact tot stand komt, welke andere structuren in het
motore systeem erbij betrokken zijn en op wat voor manier ze een rol speelt in
het ontstaan van schrijfkramp is onbekend.

Op dit moment zijn de medische behandelingen voor deze bewegingsstoornis
gelimiteerd en dienen er dan ook nieuwe therapeutische modaliteiten te worden
onderzocht.
Voorgaand onderzoek heeft uitgewezen dat de premotor cortex en haar connecties
met de motor cortex een belangrijke rol spelen in de pathofysiologie van
schrijfkramp. Door middel van rTMS over de premotore cortex wordt een
tijdelijke verbetering van schrijfkramp gezien bij deze groep patiënten. Hoe
deze verbetering tot stand komt blijft echter onduidelijk.

We willen dan ook de rol van surround inhibition in de pathofysiologie van
dystonie en het mogelijk therapeutische effect van rTMS over de premotore
ecortex bij dystoniepatienten verder te bestuderen.

Surround inibition is een fysiologisch mechanisme waarbij een focus van
neuronale activiteit plaatsvindt door neuronen die essentieel zijn voor een
bepaalde functie te faciliteren en omliggende neuronen te inhiberen. In de
motor cortex vind surround inbibition plaats doordat de neuronen die behoren
bij de spieren die nodig zijn voor een taak worden gefaciliteerd, terwijl de
omliggende neuronen die behoren bij concurrende motorprogramma*s worden
geïnhibeerd. Hoe deze *surround inhibition* exact tot stand komt en welke
andere structuren in het motore systeem erbij betrokken zijn is onbekend.

Wat er misgaat bij patiënten met writer*s cramp is dat er veel meer spieren van
de arm en schouder actief zijn dan nodig is voor de schrijftaak. Recent
onderzoek heeft dan ook uitgewezen dat surround inhibition verminderd is bij
patienten met focale hand dystonie. De vraag is echter op wat voor manier een
afwijkende surround inhibition een rol speelt in het ontstaan van schrijfkramp
en wat de achterliggende oorzaak is van deze verminderde surround inhibition.

De premotorcortex en haar verbindingen met de motore cortex spelen een
belangrijke rol in de pathofysiologie van schrijfkramp. Door middel van rTMS
over de premotore cortex wordt een tijdelijke verbetering van schrijfkramp
gezien bij deze groep patienten. Hoe deze verbetering tot stand komt blijft
echter onduidelijk.
Doel van dit onderzoek is daarom de rol van surround inhibition in de
pathofysiologie van dystonie en het mogelijk therapeutische effect van rTMS
over de premotore cortex bij dystoniepatienten verder bestuderen.

Hoofdvraag van dit onderzoek is of een verbetering van schrijfkramp bij
dystonie patienten door middel van rTMS over de premotorcortex inderdaad ook
een normalisatie van surround inhibition tot gevolg heeft of dat een
afwijkende surround inhibition functioneel los staat van de symptomatologie bij
deze patiëntengroep. Een normalisatie van surround inhibition na rTMS zou een
rationele verklaring kunnen zijn voor het verbeteren van dystonie bij patiënten
met writer*s cramp na rTMS over de premotorcortex.

Primaire uitkomstmaten zijn dan ook surround inhibition (gemeten door het maken
van een aantal simpele vingerbewegingen na een auditieve cue) en schrijftesten
voor en na rTMS interventie .
Verder zal het corticale excitabiliteitsprofiel voor en na rTMS bestudeerd
worden.

TMS is tegenwoordig een veel gebruikte toepassing binnen de
neurowetenschappen. Bovendien heeft onze afdeling al uigebreide ervaring met
TMS onderzoek. Belangrijk is het identificeren van contra-indicaties voor deze
toepassing. Nadien zijn de risico*s minimaal. Bij TMS gaat het daarbij m.n. om
epileptische insulten. Echter, TMS wordt heden zeer veel toegepast over de
gehele wereld- ook therapeutisch - en het laatste gerapporteerde insult
mondiaal dateert van 1998.
Dystonie is een zeldzame aandoening en we vragen dan ook een relatief kleine
groep patiënten aan het onderzoek deel te nemen. Patiënten en proefpersonen
worden gevraagd naar het ziekenhuis te komen waar het onderzoek ongeveer 60-90
minuten in beslag zal nemen.
De onderzoeksvraag is relevant en verdedigd de inspanning die van de patiënten
gevraagd wordt, de onderzoeksvraag zal de huidige informatie betreffende de
pathofysiologie van writer*s cramp uitbreiden door te bevestigen of een
verminderde surround inhibition een direct causaal verband vertoont met de
symptomatologie van deze bewegingsstoornis.
Een normalisatie van surround inhibition na rTMS zou daarnaast een rationele
verklaring kunnen zijn voor het verbeteren van dystonie bij patiënten met
schrijfkramp na rTMS over de premotore cortex.