De FIBRINOGEN studie: evaluatie en vergelijking van de ex vivo effecten van recombinant humaan fibrinogeen (fhFGN), varianten rhFbgAα610 en Aα847, en Haemocomplettan suppletie op de bloedstolling

Excessief bloedverlies (>2L/24 uur of >200mL/uur) is een relatief veel
voorkomende complicatie na cardiothoracale chirurgie, die gepaard gaat met
complicaties als verlengde ventilatie duur, longontsteking, wondinfectie,
bloedvergiftiging en mortaliteit.
Fibrinogeen is een belangrijke bouwsteen in de stollingscascade en een
potentiele biomarker voor bloedverlies. Een fibrinogeen plasma spiegel van meer
dan 1.0 g/L zou voldoende moeten zijn om te verzekeren dat de stolling niet
wordt gelimiteerd door fibrinogeen concentratie.
Echter, hartchirurgie kan resulteren in een significante reductie van
fibrinogeen spiegels door bloedverlies en hemodilutie. Hierdoor kunnen laag,
normale fibrinogeen spiegels preoperatief, te laag zijn om een adequate
stolling gedurende en na hartchirurgie te garanderen. Metingen van fibrinogeen
spiegels voor, tijdens en na hartoperaties kunnen het distributie patroon
verduidelijken en kunnen relevant zijn voor de inschatting van een veilige
fibrinogeen concentratie voor suppletie.
Fibrinogeen suppletie kan dienen als eerstelijns therapie om fibrinogeen
spiegels te herstellen, het stollingsbeeld van het bloed te normaliseren en kan
als nieuwe strategie functioneren om het aantal bloedtransfusies rondom
hartchirurgie te reduceren. Op dit moment kan fibrinogeen alleen gesuppleerd
worden middels plasma transfusie of via uit plasma verkregen (humaan)
fibrinogeen concentraat (Haemocomplettan, CSL Behring). De ontwikkeling van een
recombinant humaan fibrinogeen (rhFGN) zou het aantal plasmatransfusies kunnen
verkleinen en minder immunologische consequenties kunnen hebben dan fibrinogeen
verkregen uit humaan donor bloed. Het is echter nog onduidelijk hoe suppletie
van fibrinogeen/rhFGN de dynamische kenmerken van het fibrinogeen metabolisme
van de patiënt kan beïnvloeden en in welke mate de stolling van de patiënt
veranderd is na suppletie.

Hypothese
Een laag, normale preoperatieve fibrinogeen spiegel kan de hoeveelheid
bloedverlies en bloedtransfusies rondom hartoperaties vergroten. Fibrinogeen
suppletie met Haemocomplettan, rhFGN variant Aα610 of Aα847 voor, tijdens en na
hartchirurgie zou de bloedtransfusie behoefte kunnen reduceren. rhFGN variant
Aα847 is mogelijk beter resistent tegen fibrinolyse dan Haemocomplettan of het
normale fibrinogeen molecuul.

Het doel van dit onderzoek is het evalueren van fibrinogeen concentraties,
stolling en fibrinolyse gedurende en na CABG, de ex vivo effecten van rhFGN,
varianten rhFbgAα610 en Aα847, te karakteriseren als het wordt toegevoegd aan
verzamelde bloedmonsters na CABG procedures en het vergelijken van de ex vivo
effecten van beide rhFGNs en plasma verkregen fibrinogeen (Haemocomplettan)
suppletie op de stolling, gemeten door een ROTEM in bloedmonsters verkregen van
patiënten na een geïsoleerde CABG procedure met een laag, normale fibrinogeen
spiegel preoperatief.

Observationele ex vivo suppletie studie, zonder invasieve metingen, uitgevoerd
in het LUMC in Leiden, Nederland.

Bij de geïncludeerde patiënten zal op zeven tijdstippen rondom de operatie een
bloedafname plaatsvinden (totaal 81 mL). Dit bloed gaat in een roterende
thromboelastograaf (ROTEM) die dynamisch de stolbaarheid van het bloed en
afbraaksnelheid van het stolsel zal meten. Tevens wordt er bloed afgenomen waar
later stollings en fibrinolyse parameters in worden bepaald. Bij aankost op de
intersive care wordt ex vivo rhFGN, varianten rhFbgAα610 en Aα847, en
Haemocomplettan aan het afgenomen bloed toegevoegd en volgt ROTEM analyse om de
effecten daarvan op de stolling te analyseren.

De totale hoeveelheid bloed (81 mL) die verdeeld over 5 dagen rondom de
operatie wordt afgenomen, levert geen extra belasting of gezondheidsrisico op
voor de patiënt.