De levensduur van humane monocyten en neutrofiele, eosinofiele en basofiele granulocyten in homeostase

Er is opmerkelijk weinig bekend over de duur van de levenscyclus van
effectorcellen van de aangeboren immuniteit: neutrofiele, eosinofiele en
basofiele granulocyten en monocyten. Kennis hieromtrent is belangrijk voor het
basale inzicht in het systeem, maar ook voor het begrip van de pathogenese van
inflammatoire ziekten. Een belangrijke complicatie in de ontwikkeling van
potentiële nieuwe medicijnen is namelijk het gebrek aan kennis over basale
kenmerken van de cellen die de chronische ontsteking veroorzaken: hoe snel
worden ze gemaakt, hoe lang blijven ze in bloed en weefsel en waar worden ze
opgeruimd. In de wetenschappelijke literatuur is hierover weinig te vinden.
Vroege studies uit de jaren 60 en 70 hebben met inadequate methodiek de
levensduur van granulocyten en monocyten bepaald. Deze data worden nog steeds
in de huidige tekstboeken vermeld.

De resultaten van onze studie zullen bijdragen aan een verbeterd inzicht (in de
verstoringen die optreden) in de levenscyclus van deze cellen in gezonde
personen. Deze kennis zal van groot belang zijn voor de inzichten in chronisch
inflammatoire ziekten.Hierdoor zullen we bijvoorbeeld beter in staat zijn
resultaten te interpreteren die verkregen zijn uit interventiestudies die
ontworpen zijn om de aanmaak en overleving van deze cellen in astmapatiënten te
blokkeren en zullen nieuwe studies met een vergelijkbare vraagstelling in beter
perspectief geanalyseerd kunnen worden.

Op dag één komen de vrijwilligers naar de afdeling op nuchtere maag.
Er wordt eerst 20ml bloed afgenomen als baseline-meting.
Daarna krijgt de vrijwilliger in totaal 1g gedeutereerd glucose per kilogram
lichaamsgewicht oraal toegediend. Dit gebeurd in 12 doses over een periode van
6 uur. Op 1, 3 en 6 uur na de eerste dosis glucose wordt twee druppels bloed
verzameld om de hoeveelheid gedeutereerd glucose in het bloed te bepalen.
Gedurende deze dag krijgt de vrijwilliger ontbijt en lunch met een lage
hoeveelheid koolhydraten.

Op verschillende dagen na inname van de glucose komt de vrijwilliger weer naar
de afdeling om 20 ml bloed af te staan. Dit zal vijf keer plaatsvinden op
verschillende dagen per vrijwilliger. Er wordt nooit in het weekend bloed
afgenomen en nooit meer dan twee dagen achter elkaar. (Een duidelijke tabel
met de dagen van afname vind u in het onderzoeksprotocol, paragraaf 3.2)
Van het verzamelde bloed worden verschillende soorten witte bloedcellen
gescheiden mbv FACS-sortering. Van deze cellen wordt het DNA geïsoleerd. Dit
DNA wordt geanalyseerd door middel van een combinatie van gaschromatografie en
massaspectrometrie. Hierdoor is de hoeveelheid deuterium in het DNA te bepalen.
De verzamelde gegeven worden ingevoerd in een wiskundig model, dat dan de de
tijd in postmitotische pool en halfwaardetijd van de cellen in het bloed kan
berekenen.

Risico's:
Het gebruikte glucose is voor zo ver bekend niet schadelijk voor de gezondheid,
dus de risico's zijn verwaarloosbaar

Belasting:
Proefpersonen zullen vijf maal naar het ziekenhuis moeten voor bloedafname.
Elke keer zal 20ml bloed worden afgenomen, wat een kleine hoeveelheid is die
een volwassene makkelijk kan missen.
Daarnaast zullen de proefpersonen één dag in het ziekenhuis doorbrengen,
waarbij één maal bloed wordt afgenomen en gedurende 8 uur 1gram gedeutereerd
glucose per kilogram lichaamsgewicht wordt ingenomen.
Op deze dag wordt ook drie maal bloed afgenomen dmv een vingerprik om de opname
van de glucose te bepalen.

Alles bij elkaar genomen zijn wij van mening dat het risico voor de
proefpersonen minimaal is en de belasting laag.