Effect van dipyridamol op nucleoside transport na staken van de behandeling

Preklinisch onderzoek en translationeel onderzoek bij gezonde vrijwilligers
heeft aangetoond dat nucleoside transport remmers zoals dipyridamole tolerantie
tegen ischemie-reperfusie schade voorkomen. Recent hebben we zelf waargenomen
dat een week behandeling met dipyridamol (retard, 200 mg twee maal daags) in
ons onderarmsmodel beschermend werkt tegen ischemie-reperfusie schade waarbij
annexine A5 targeting gebruikt werd als schademaat. In een vervolgstudie vonden
we dat dit beschermend effect zelfs zou anhouden tot tenminste 4 weken na
staken van de behandeling met dipyridamol. Deze studie heeft als doel een
mogelijke verklaring te vinden voor dit opvallend verschijnsel. Onze hypothese
daarbij is dat dipyridamol zich gedurende een week behandleing stapelt in
celmembranen en daar nog geruime tijd het nucleoside transport remt, zelfs
wanneer de plasma dipyridamol concentratie reeds beneden het niveau van
detectie is gekomen.

Nagaan of na 7 dagen behandeling met dipytidamol het remmend effect op
nucleoside transport persisteert gedurende de daaropvolgende 4 weken zonder
toediening van dipyirdamol.

In een open-label gerandomiseerde twee-armige studie worden 7 gezonden
vrijwilligers behandeld gedurende 7 dagen met dipyridamol (retard, 200 mg twee
maal per dag). Voor, aan het eind en tot 4 weken na staken van de behandeling
wordt in totaal 7 maal bloed afgenomen voor het meten van nucleoside transport
over het celmembraan van de erythrocyt. Zeven vrijwilligers die niet behandled
worden dienen als controlegroep.

Behandeling met dipyridamol retard 2 dd 200 mg gedurende een week (controels: geen behandeling)

Screening (anamnese, lichamelijk onderzoek, ECG, glucose bepaling in capillair
bloed (vingerprik)
Belasting: 6x bloedafname (120 ml in totaal)
Risico: bijwerkingen van dipyridamol (hoofdpijn, dyspepsia zijn meest
voorkomend), allen reversibel na staken van de behandeling.