Onderzoek naar de farmacokinetiek van tamoxifen en de invloed van een dosisverhoging (KINETAM)

Wanneer de eigen hormonen van de vrouw ervoor zorgen dat bij borstkanker de
tumorcellen worden aangezet tot groei, dan is er sprake van hormoongevoelige
(of ook wel oestrogeen en/of progestageen positieve) tumoren. De groei van dit
type tumoren kan worden afgeremd door de werking van de eigen geslachtshormonen
te blokkeren, bijvoorbeeld met anti-oestrogenen.
Tamoxifen is een voorbeeld van een anti-oestrogeen. Het blokkeert de
hormoonreceptor. De normale dosering is 20 mg één maal daags. Het geneesmiddel
tamoxifen is zelf niet sterk werkzaam. Het moet in het lichaam eerst omgezet
worden in endoxifen, deze stof is wel werkzaam. Voor deze omzetting zijn
bepaalde enzymen nodig, waaronder CYP2D6 enzymen.
Het gelijktijdig gebruik van bepaalde andere medicijnen kan ervoor zorgen dat
deze enzymen minder actief zijn. Daardoor wordt er minder tamoxifen omgezet in
endoxifen en is het geneesmiddel mogelijk minder werkzaam. De activiteit van de
CYP2D6 enzymen verschilt van persoon tot persoon. Dit betekent dat er bij
sommige mensen minder tamoxifen omgezet wordt in de werkzame stof endoxifen, en
dat de werking van het geneesmiddel daardoor mogelijk verminderd is.

In dit onderzoek wordt bij borstkankerpatiënten onderzocht, wat het effect is
van het verhogen van de dosering tamoxifen naar éénmaal daags 40mg, bij
patiënten die minder actieve enzymen hebben voor de omzetting van tamoxifen in
endoxifen. Deze patiënten hebben minder CYP2D6 enzymen of gebruiken
gelijktijdig andere geneesmiddelen die deze omzetting kunnen beinvloeden. De
hoeveelheid tamoxifen en endoxifen worden gemeten in het bloed.

Open-label, niet gerandomiseerd, niet-gecontroleerd, multi-centre, fase I
onderzoek.

Bij inclusie gebruiken patienten reeds 4 weken tamoxifen 1dd 20mg. Er wordt
gevraagd naar evt. bijwerkingen van tamoxifen. Er wordt bloed afgenomen, o.a.
een DNA monster, om de activiteit van de CYP2D6 enzymen te bepalen en om te
bepalen hoeveel tamoxifen en endoxifen in het bloed aanwezig zijn. Indien de
patient een verminderde activiteit van CYP2D6 enzymen heeft of geneesmiddel(en)
gebruikt die de CYP2D6 enzymen remmen wordt de dosering verhoogd naar 1dd 40mg.
Indien de dosering tamoxifen niet verhoogd hoeft te worden, eindigt de deelname
aan het onderzoek.

Indien de dosering tamoxifen wordt verhoogd, volgt na vier weken een controle
afspraak, waarbij opnieuw gevraagd wordt naar bijwerkingen, lichamelijk
onderzoek plaatsvindt en bloed wordt afgenomen om te bepalen hoeveel tamoxifen
en endoxifen in het bloed aanwezig zijn. Hierna eindigt deelname aan het
onderzoek.

Verhoging van de dosering tamoxifen van 1dd 20mg naar 1dd 40mg indien de patient een verminderde activiteit van CYP2D6 enzymen heeft of geneesmiddel(en) gebruikt die de CYP2D6 enzymen remmen.

Eventuele bijwerkingen van tamoxifen kunnen zijn: opvliegers, transpireren,
milde misselijkheid (tijdelijk), geringe gewichtstoename, vaginale afscheiding,
jeuk of droog gevoel ter hoogte van de vagina.
Zeldzaam optredende bijwerkingen zijn: trombose, vocht vasthouden,
veranderingen van het oog (lens, netvlies, hoornvlies), veranderingen in het
baarmoederslijmvlies (verdikking, poliepvorming, kanker bij langdurig gebruik).
De venapunctie kan ongemak of pijn ter hoogte van de prikplaats veroorzaken