Spieractivatiepatronen van de m. supraspinatus en de m. deltoideus in abductie van de arm:
- Generator van beweging, of GH (de)stabilisator? -

Een breed geaccepteerde veronderstelling binnen de vakgebieden orthopedie en
biomechanica is, dat de mobiliteit in het glenohumerale gewricht mn. wordt
gegenereerd door spieren met relatief grote kracht momentsarmen, en de
stabiliteit in glenohumerale gewricht overwegend wordt gereguleerd door spieren
dicht bij het gewricht met relatief kleine momentsarmen: de rotator cuff. Bij
patiënten met subacromiale pathologieën kan door verminderde cuff functie
derhalve sprake zijn van een gebrek aan glenohumerale stabiliteit, met als
gevolg craniele translatie van de humerus kop, wat weer leidt tot meer cuff
schade en pijn.
Voor de abductie van de arm wordt verondersteld dat de m deltoideus de
belangrijkste moment generator is (beweging), met de rotator cuff als
glenohumerale stabilisator. Echter, deze overtuiging is nog nooit getoetst
d.m.v. biomechanische analyses.

Beweging van de arm (armspierkrachten en -momenten) en scapula positie
correleren met elkaar, maar het is niet duidelijk of het scapulohumorale ritme
een essentiële en actieve rol heeft in het faciliteren van armbewegingen, of
dat scapulapositie gewoon het resultaat is van spieractivaties en de
uitgevoerde armbeweging. Aangezien verstoord scapulohumoraal ritme gerelateerd
is aan subacromiale aandoeningen, is het nodig de samenwerking tussen
spieractivies en scapula positie te bestuderen. Op deze manier kan meer inzicht
verkregen worden in de volgende of leidende rol van de scapulapositie, en de
rol van dit mechanisme in het ontstaan of voorkomen van ziekte.

- Onderzoeken of het belasten van de arm met een groter krachtsmoment (met een
constante uitgevoerde krachttaak) in gezonde proefpersonen leidt tot een
relatief grotere stijging in activiteit van de deltoideus in vergelijking tot
de toename van de activiteit van de supraspinatus.

-Het onderzoeken van de invloed van de gewijzigde spieractivatiepatronen bij
gezonde personen, als reactie op grotere momentbelasting van de arm, op
3D-positie van de scapula.

Interventie-respons test (repeated measures) in gezonde proefpersonen.

De proefpersonen zullen worden uitgenodigd voor een bezoek aan het laboratorium
voor Kinematica en Neuromechanica in het Leids Universitair Medisch Centrum,
alwaar het onderzoek ongeveer 80 minuten zal duren.
De proefpersonen zullen deelnemen aan eenvoudige biomechanische taakmetingen,
waarbij spieractivatiepatronen met EMG (11 oppervlakte elektroden, één
draadelektrode) worden opgenomen. Daarnaast zullen sensoren op *bony landmarks*
worden geplaatst om (veranderingen in) de 3D-positie van de scapula te meten.
Deze sensoren en de oppervlakte elektroden veroorzaken geen risico voor de
proefpersonen. De draad-elektrode kan minimaal ongemak kan veroorzaken bij het
inbrengen, maar de huid zal worden verdoofd met Lidocaïne.
Reiskosten worden gecompenseerd, en de proefpersonen ontvangen een cadeaubon
van ¤ 25,00.
De resultaten van dit onderzoek zullen ons helpen subacromiale ziektebeelden,
zoals het schouder impingement syndroom en rotator cuff scheuren, beter te
begrijpen. Tevens zullen de resultaten inzichten bieden m.b.t. het
optimaliseren van huidige behandelstrategieën.
Aangezien de supraspinatusfunctie bij patiënten is aangetast, kunnen de
doelstellingen voor deze studie alleen worden gehaald met behulp van de
gegevens verkregen m.b.v. gezonde proefpersonen (intacte schouderspieren).