Ulnaropathie ter hoogte van de elleboog: korte-termijn follow-up middels klinsche, elektrodiagnostisch en echografische gegevens

Ulnaropathie ter hoogte van de elleboog is de tweede meest frequente
drukneuropathie. De diagnose wordt gesteld op klinische gronden in combinatie
met een electromyografisch onderzoek (EMG), eventueel aangevuld met een
zenuwechografie. Ten aanzien van de behandeling bestaat geen gouden standaard.
Bij milde tot matige klachten treedt regelmatig een spontaan herstel met alleen
leefstijladviezen. Het is echter onbekend of en hoe dit beloop het beste te
meten is.

Bepalen welke parameters van EMG en zenuwechografie het beloop van de
ulnaropathie in relatie tot de klinische symptomen het beste weergeven.

Prospectief cohortonderzoek

De zenuwechografie bij het eerste bezoek en het gehele tweede bezoek is een
extra belasting voor de patient. Dit is voornamelijk van toepassing bij
patienten die een spontane verbetering laten zien, aangezien patienten bij een
verslechtering van hun klachten over het algemeen opnieuw een EMG en/of
aanvullende zenuwechografie ondergaan.