Kinetiek van Ijzer Na Donatie

Hoewel er veel onderzoek is gedaan naar de ijzerstatus in trouwe donoren versus
nieuwe donoren, is er weinig bekend over de manier waarop het lichaam reageert
na het verlies van een halve liter bloed. In hoeverre daalt de ijzerstatus,
welke parameters gerelateerd aan erythropoiese/ ijzermetabolisme reageren en
wanneer, en is dit hetzelfde voor nieuwe donors als voor trouwe donors? Hoe
lang duurt het tot de ijzerstatus weer op peil is, gemeten naar de
verschillende parameters? Dit willen we gaan uitzoeken. Zo kan worden bepaald
of de tijd tot de volgende donatie voor verschillende groepen donoren correct
is of veranderd zou moeten of kunnen worden. Mogelijk kan de verzamelde kennis
ook worden toegepast in trauma- en operatiepatiënten. Voordat we echter een
dergelijke studie groots kunnen opzetten is eerst informatie nodig over het
verloop van de ijzerparameters (snelheid en omvang van de veranderingen). We
kunnen alleen bepalen welke maten we wanneer moeten meten als we weten hoe de
ijzerkinetiek na bloedverlies verloopt. Dit is in de literatuur niet
beschreven. Daarom willen we een pilot uitvoeren waarin bij een drietal donoren
frequent bloed wordt afgenomen in de weken na een donatie.

Na deze pilot kunnen we een schets maken van het verloop van de verschillende
parameters die een rol spelen in de ijzerkinetiek. Daarmee kunnen we bepalen
welke tijdstippen na bloedverlies essentieel zijn in het beschrijven van die
ijzerkinetiek.

Pilot in de vorm van een longitudinaal onderzoek met herhaalde metingen.

De belasting voor de deelnemers is vrij groot: Na de donatie worden zij
gedurende acht uur opgenomen in het CRCN waar zij een catheter krijgen zodat
bloedafname rechtstreeks daaruit kan gebeuren. Dit gaat gepaard met minimale
risico*s op bloeding, infectie en stolsels. In de dagen en weken daarna worden
de deelnemers bovendien nog 6 maal geprikt om bloed af te nemen. Dit gebeurt op
de bloedbank. Ook deze afnames hebben een miniem risico op bloedingen en
infectie. De meest voorkomende bijwerking is een blauwe plek in de
elleboogplooi.
Er wordt voor deze studie in totaal meer bloed afgenomen dan normaliter bij een
donatie; de donatiehoeveelheid vermeerderd met de hoeveelheid die voor de
bepalingen gedurende de 8 weken nodig is is echter niet meer dan 13% van het
circulerend bloedvolume. Deze grens wordt gewoonlijk bij normale donatie
overschreden bij kleinere en lichtere donoren.