Het voorkomen van de terugkeer van angst: een pilot studie met gezonde vrijwilligers

Leren over potentiële gevaren in de omgeving is van cruciaal belang voor het
aanpassingsvermogen, maar soms kan het leren averechts werken en resulteren in
overmatige angst en bezorgdheid. Recente studies van Schiller et al. (2009) en
Kindt et al. (2009) hebben aangetoond dat de terugkeer van emotionele
herinneringen bij mensen na standaard angstconditionering kan worden voorkomen.
Dit kan belangrijke gevolgen hebben voor de behandeling van angststoornissen.
Kindt et al. hebben dit bereikt door middel van orale toediening van de β-
adrenerge receptor antagonist Propanolol voor de heractivering van de
angst-herinneringen. Schiller et al. daarentegen, hebben gebruik gemaakt van
noninvasieve technieken. Zij hebben aangetoond dat de terugkeer van emotionele
herinneringen kan worden voorkomen na eliminatietraining met behulp van een
eenvoudige gedragsmatige interventie. De huidige studie is erop gericht deze
bevindingen te repliceren. In deze studie willen we testen bij of bij het
gebruik van een standaard angstconditionerings paradigma, het geven van een
herinnering op een exact bepaald moment, het spontaan herstellen van de
emotionele component van deze herinnering kan voorkomen.

De huidige studie is gericht op het testen van angstconditionering bij gezonde
vrijwilligers.
We willen onderzoeken of uitkomsten in termen van gedrag vergelijkbaar zijn met
de in de literatuur vermelde uitkomsten en of ze bruikbaar zijn in toekomstige
studies met (farmacologische) interventies en verschillende patiëntpopulaties.
Om deze doelstelling te verwezenlijken stellen we voor een pilot
angstconditionering experiment te doen. Dit om meer expertise te verkrijgen in
het meten van angst voor toekomstige angstsconditionering experimenten; en in
het bijzonder om te testen of de bevindingen qua gedrag na eliminatietherapie
gevonden door Schiller et al., kunnen worden gerepliceerd in ons laboratorium.
Het doel van het experiment is de preventie van spontaan herstel van angst na
te bootsen wanneer eliminatietherapie wordt gegeven gedurende het tijdvenster
waarin de angst-herinnering geheractiveerd wordt. Gebaseerd op het werk van
Kindt en Schiller, willen we verschillende methoden om angst te meten
combineren en vergelijken met elkaar (angst-gerelateerde oogknipreflex met
angst-relevante stimuli en huidgeleiding met neutrale stimuli, respectievelijk)
om de mogelijkheden van angstconditionering af te tasten en het belang van deze
kleine verschillen te begrijpen. Door van de standaard angstconditionering
paradigma verschillende combinaties te maken, hopen we een duurzame en
geschikte methode te vinden voor het meten van angst.

Observationele studie.

Deelnemers ondergaan angstconditionering, eliminatietraining en her-eliminatie
op drie achtereenvolgende dagen. Bij dit onderzoek wordt op onverwachte
momenten een schrikreactie uitgelokt bij de deelnemers. Dit kan gedaan worden
door middel van afbeeldingen welke door sommige mensen als emotioneel kunnen
worden ervaren, door middel van harde maar onschadelijke geluiden door een
koptelefoon en/of door middel van milde en pijnloze stroomstootjes op de pols
die verder ongevaarlijk zijn. In totaal zal het onderzoek 3 maal 1 uur duren en
de vrijwilligers ontvangen voor hun deelname 50 euro.
Er zijn verwaarloosbare risico*s verbonden aan deze studie.