Het Genetische Expressieprofiel van Late Stralenschade bij Patiënten met Prostaatkanker

Late stralingsschade is de belangrijkste beperking voor het verhogen van de
bestralingsdosis bij patiënten met kanker. Het risico op late stralenschade kan
voor een deel worden verklaard uit klinische factoren, zoals leeftijd, conditie
van de patiënt, bestralingsdosis en *volume. Er zijn sterke aanwijzingen dat
ook een genetisch aanleg bepalend is voor het ontwikkelen van complicaties.
Waarschijnlijk wordt de variatie in ernst en aantal complicaties gestuurd door
de variatie in de activiteit van een groot aantal genen die betrokken zijn bij
het behoud en herstel van de cel na bestraling. Met de DNA microarray techniek
kan men de verhoogde of verlaagde activiteit van een groot aantal genen
gelijktijdig meten.

In het voorgestelde onderzoek willen we onderzoeken welke genen mogelijk
betrokken zijn bij late stralenschade. Voorts willen we nagaan of de variatie
in het genetische expressie profiel in bestraalde lymfocyten ook samenhangt met
de variatie in ernst en aantal late stralenreacties.

Bij 40 mannen die minstens twee jaar geleden curatief bestraald zijn wegens
prostaatkanker zal na toestemming eenmalig 40 ml bloed worden afgenomen voor
genetische expressie in lymfocyten (voor en na ex vivo bestraling) en voor
typering van chromosomale afwijkingen. Vergeleken worden 20 mannen zonder
bijwerkingen (non-responders) met 20 mannen met forse (graad 3-4) late
stralenschade van de darm of blaas.

Het bloed zal bij voorkeur worden afgenomen bij een reguliere poliklinische
controle. Meestal zal dat om praktische redenen niet gecombineerd kunnen worden
en zal de patiënt gevraagd worden om naar het ziekenhuis te komen.