Het effect van exenatide of insuline glargine op het functioneren en op het metabolisme van het hart bij patiënten met diabetes type 2 met congestief hartfalen: Een gerandomiseerde comparator-gecontroleerde studie

Patienten met diabetes type 2 hebben een hoge kans op het ontwikkelen van
congestief hartfalen als gevolg van diabetische cardiomyopathie en ischemische
hartziekte. Het gecombineerd voorkomen van diabetes type 2 en congestief
hartfalen leidt tot een excessief hogere sterfte kans. Momenteel bestaat er
onduidelijkheid over een mogelijke associatie tussen de huidige reguliere
bloedglucose verlagende therapieën en een verhoogd risico op hartfalen. De
recentelijk ontdekte glucagon-like peptide (GLP)-1 receptor agonisten (GLP1RAs)
geven via andere werkingsmechanismen dan de traditionele middelen nieuwe
mogelijkheden om diabetes type 2 te behandelen. Studies hebben positieve
effecten laten zien van GLP-1 op de hartfunctie. Exenatide is momenteel de
enige beschikbare GLP1RA die naast een langdurig gunstig effect op de
glykemische instelling ook gunstige effecten heeft op het lichaamsgewicht van
diabetes type 2 patiënten.

In deze studie willen we de effecten van exenatide op met name het metabolisme
en het functioneren van het hart bij patiënten met diabetes type 2 en
hartfalen, verhelderen. De hypothese van deze studie is dat exenatide door een
directe beïnvloeding van het metabolisme van het hart, hetgeen resulteert in
een efficiënter hartspier metabolisme, de hartfunctie in patiënten met diabetes
type 2 en hartfalen zal verbeteren.
Tevens willen we de hartfunctie en -metabolisme van deze groep patiënten
vergelijken met gezonde proefpersonen.

Gerandomiseerde, open-label, comparator-gecontrolleerde, parallel-groep
monocenter studie. Patienten met diabetes type 2 en congestief hartfalen (NYHA
klasse II-IV) worden behandeld met of exenatide of insuline glargine gedurende
26 weken. Na een run-in periode van 10 weken, waarin de cardiale medicatie en
metformine worden geoptimaliseerd en uitgangsbepalingen worden verricht, vindt
de randomisatie plaats. Deelnemers, die gerandomiseerd zijn voor exenatide,
krijgen de eerste 4 weken 5 mcg BID om de bijwerkingen (met name misselijkheid)
zo veel mogelijk te beperken. Na deze periode wordt de dosis opgehoogd naar 10
mcg BID gedurende de resterende 22 weken. De dagelijke injecties worden volgens
de BID regel toegepast; binnen 60 minuten voor iedere ochtend- en avondmaal (EU
SPC). Deelnemers, gerandomiseerd voor insuline glargine, nemen hun dagelijkse
injectie voor het slapen gaan. Er wordt gestart met 10 IU/dag. Na een week
wordt de dosis aangepast volgens protocol, om een nuchtere bloedglucose waarde
van 5.6 mmol/l of minder te halen, met daarbij zo weinig mogelijk episoden met
hypoglycemie. Met gebruik van non-invasieve beeldvormende technieken, waaronder
Positron Emission Tomography (PET), Cardiac Magnetic Resonance (CMR) en
echocardiografie, worden het functioneren en het oxidatief metabolisme van het
hart bestudeerd, alsmede het effect van de beide behandelingen hierop. De
gezonde proefpersonen zullen alleen de baseline metingen krijgen.

interventie-groep: exenatide 5 mcg BID eerste 4 weken, hierna 10 mcg gedurende 22 weken. comparator-groep: insuline glargine, start met 10 IU/dag, na een week wordt de dosis aangepast volgens protocol. De gezonde controle groep krijgt geen studiemedicatie.

Wij beseffen dat deze studie een aanzienlijke belasting voor de patienten
vormt. Deelnemers worden na een screening nog 8x op de onderzoeksafdeling
verwacht. De visites zullen 1 tot 4.5 uur in beslag nemen. De risico's zijn de
risico's veroorzaakt voor venapunctie, intraveneuze infusie en radioactiviteit
voor PET, zoals eerder beschreven. Wij zullen er alles aan doen wat in ons
bereik ligt om de belasting voor patienten zo min mogelijk te maken. Alle
onderzoeken en contacten zullen door een en dezelfde onderzoeker worden gedaan,
zodat er continuiteit is.