Een gerandomiseerde klinische studie naar korte implantaten in de zijdelingse delen.
De invloed van platform switching op het marginale bot niveau.

De ouder wordende mens kan door cariës of parodontaal verval één of meer kiezen
verliezen in de zijdelingse delen van de bovenkaak of onderkaak. De meeste
mensen willen ter vervanging van deze kies geen uitneembare constructies, maar
preferen een vaste implantaat gedragen kroon. Vaak is het bot in de zijdelingse
delen zodanig geresorbeerd dat er alleen voldoende bot is om een kort (<10 mm
lengte) implantaat te plaatsen. In het verleden werden korte implantaten
geassocieerd met lagere overlevingspercentages. Er zijn verscheiden
vooronderstelde redenen voor lagere overlevingspercentages van korte implanten
in de zijdelingse delen van de boven- dan wel onderkaak. In de eerste plaats is
er in vergelijking tot een langer implantaat met dezelfde diameter minder
bot-implantaat contact . Simpelweg omdat er minder implantaatoppervlak is. In
de tweede plaats worden korte implantaten meestal in de zijdelingse delen
geplaatst waar de kwaliteit van het alveolaire bot relatief slecht is, vooral
in de bovenkaak. En in de derde plaats moet er vaak een extra grote kroon op
het implantaat gemaakt worden om tot het vlak van occlusie te reiken, omdat het
bot zo geresorbeerd is. Dit leidt tot een grotere kroon implantaat ratio.
Om het gebruik van korte implantaten te omzeilen kan het geresorbeerde bot
opgebouwd worden middels bot transplantatie technieken. Deze modificatie in de
anatomie van de patiënt maakt het mogelijk een langer implantaat te plaatsen,
maar deze extra chirurgische interventie leidt ook tot een grotere morbiditeit
van de patiënt, hogere kosten en een langere behandelperiode. Esposito et al.
(2010) concludeerde uit de systematische review naar botopbouw procedures in de
sinus boven de bovenkaak: "Korte implantaten zijn waarschijnlijk even effectief
en veroorzaken minder complicaties als langere implantaten welke zijn geplaatst
middels een complexe techniek". En uit de systematische review naar
horizontale en verticale botopbouw technieken voor het plaatsen van implantaten
werd geconcludeerd: "Korte implantaten lijken een beter alternatief voor
verticale bot transplantatie van de geresorbeerde onderkaak. Complicaties,
vooral bij verticale botopbouwen komen veel voor". Uit de systematische review
van Telleman et al. (2011) kan worden geconcludeerd dat er voldoende bewijs is
dat korte implantaten (<10 mm) succesvol kunnen worden geplaatst in de partieel
edentate patiënt, niettemin is er een oplopende overlevingspercentage naarmate
het implantaat langer is.
Korte implanten worden dus meer en meer geplaatst als prothetische oplossing in
de geresorbeerde zijdelingse delen bij partieel edentate patiënten. Hierbij is
het dus zeer van belang dat het bot rondom deze korte implantaten behouden
blijft. Maar korte implantaten lijken een grotere stress concentratie te
ontwikkelen in het coronale deel van het implantaat in vergelijking tot langere
implantaten, wat zou kunnen leiden to bot microfractuurtjes en peri-implantair
botverlies.
Een nieuwe ontwikkeling in de nek van het implantaat, in de overgang naar het
abutment (waar de kroon op komt), is het concept platform switching. Hierbij
wordt een smaller abutment op een breder implantaat geplaatst, wat resulteert
in minder peri-implantait botverlies.
Verscheidene theoriën zijn geopperd om dit concept van platform switching, om
marginaal bot te behouden, te verklaren. The biomechanische theorie stelt dat
platform switching de stress concentratie (van de krachten van de occlusale
belasting) zich verplaatsen van het raakvlak van het bot met de cervicale deel
van het implantaat naar de as van het implantaat en zo dus de spanning in het
marginale bot rondom het implantaat reduceren. Een andere theorie heeft
betrekking op de ontstekingscellen rondom de verbinding van het implantaat met
het abument. De aanwezigheid van de peri-implantaire microbiota zou leiden tot
peri-implantair botverlies. De systematische review van Atieh et al. (2010)
aangaande platform switching voor het behoud van marginaal bot rondom standaard
en lange implantaten (>10 mm length) laat zien dat het peri-implantair
botverlies significant minder is bij platform-switched implantaten als bij
implantaten met een gelijke diameter abutment (platform-matched). Aangezien
korte implantaten mogelijk door de grotere stress concentratie in het cervicale
deel van het implantaat meer botverlies hebben dan langere implantaten, is het
niet duidelijk of platform-swiching ook effectief is voor botbehoud rondom
korte implantaten.
Naar wij weten is er nog geen studie gedaan naar de invloed van platform
switching op het peri-implantaire bot rond korte implantaten in de
geresorbeerde kaak van de zijdelingse delen van partieel edentate patiënten. Er
is zeer gering bewijs aangaande het effect van platform-switching op enkele
korte implantaten (<10 mm) te vinden in de studie van Trammell et al. (2009).
Daartoe is het doel van deze studie de uitkomst van korte implantaten (8,5 mm
lengte) te vergelijken van een conventionele, gelijke diameter
implantaat-abutment connectie met een platform-switched implantaat-abument
connectie. De implantaten zullen worden geplaatst in de geresorbeerde kaak van
de zijdelingse delen in partieel edentate patiënten.

Onderzoeken wat de invloed is van platform-switched implantaat-abutment
connecties ( smaller diameter abutment op breder diameter implantaat) bij korte
implantaten (8.5 mm in length) op het marginale peri-implantaire botniveau en
klinische variabelen.

Het betreft een gerandomiseerde klinische studie.

Deze studie bestaat uit twee groepen. Patiënten in de controle groep zullen een implantaat krijgen met een abutment met gelijke diameter (platform-matched implantaat: Osseotite XP Certain implant, Biomet 3i, Palm Beach Gardens, Florida, USA). Patiënten in de test groep zullen implantaten krijgen met een abutment met een kleiner diameter (platform-switched implantaat: Osseotite Certain Prevail, Biomet 3i).

Het ene type implantaat zou tot minder peri-implantair botverlies kunnen leiden
dan het andere type. Er zijn verder geen risico's, omdat het hier gaat om een
reguliere behandeling. De extra belasting bestaat uit het invullen van
vragenlijsten.